Het laatste verhaal..
De tijd is nu echt gekomen voor (ons: al) het laatste verhaal. Veel plezier met het lezen!
Onderweg van Port Macquarie naar de Great Ocean Road 02-06-2010 t/m 04-06-2010
Onze planning was om nog een dagje naar Newcastle te gaan (je leest het goed, ze hebben hier ook een Newcastle). Toen we daar aankwamen bleken er geen campings/overnachtingsmogelijkheden (voor ons met de camper) in het centrum te zijn. We besloten om verder te rijden en dus een dag te besparen die we later extra zouden hebben voor de Great Ocean Road. We belandden uiteindelijk zo'n 80km voor Sydney op een parkeerplaats bij wederom een wegrestaurant.
De volgende dag stond een relatief lange rit op het programma. We zijn vanaf het wegrestaurant, via Sydney (ja, dwars door Sydney!) naar een klein plaatsje halverwege Sydney en Melbourne gereden, Yass. Yass is een klein dorpje in ‘the middle of no-where', dat we hadden gekozen omdat het in het midden van onze doortocht naar de Great Ocean Road ligt. In Yass aangekomen zijn we op zoek gegaan naar een camping, maar bij binnenkomst viel ons oog al snel op een bordje met ‘Showground'. Aangezien we al een keer op een showground hadden gestaan (in het begin van The Waterfall Way), dat toen goedkoop was en erg goed beviel zijn we daar maar naartoe gegaan.
Een showground is plek waar allerlei dingen worden georganiseerd, bijvoorbeeld markten, sportwedstrijden, optredens, etc. Om tijdens evenementen mensen te kunnen laten overnachten, zijn er ook kampeerplekken (met stroom en water) en toilet-/doucheruimten. Als er geen evenementen zijn kunnen kampeerders hier overnachten. De vorige keer moesten we een telefoonnummer bellen van een vrijwilliger die vervolgens met een sleutel voor de toilet en douche kwam en waaraan we moesten betalen.
Dit keer was er nergens iets te vinden van een telefoonnummer, na een paar rondjes gereden te hebben zagen we een vrouw rondlopen. Toen we haar aanspraken gaf ze al snel aan dat het geen enkel probleem was en dat we van haar gewoon ergens mochten gaan staan en we niets hoefden te betalen! Ze zei dat je daarvoor normaal naar een gemeente-/dorpskantoortje moest maar dat er hier nooit iemand kwam en het dus geen enkel probleem zou zijn. Dus niet lang daarna hadden we een super mooi plekje met stroom, water en een toiletgebouw met warme douche. Alhoewel het toiletgebouw meer weg had van een schuur of stal die al in geen eeuwigheid gebruikt was, en we tussen de possom(soort wezel)-uitwerpselen en spinnenwebben moesten douchen, had het echt zijn charme. Later kwam er ook nog een andere camper bij met een ouder stel, we waren dus niet de enige
Vandaag stond er een nog langere reisdag op de planning. We zijn om 10.30u vertrokken en eindigden om 18.00u op een parkeerplaats bij een MacDonalds en tankstation net iets na Melbourne. Na wederom een heerlijke nacht op een parkeerplaats tussen de vrachtwagens, zijn we richting Geelong gereden waar de Great Ocean Road begint.
The Great Ocean Road 04-06-2010 t/m 09-06-2010
De dag leek veel belovend toen we 's ochtends op de parkeerplaats wakker waren geworden, helaas werd het weer steeds slechter naarmate we in de buurt van de Great Ocean Road kwamen. Eenmaal op de Great Ocean Road (GOR) begon het al snel te regenen en het waaide flink. We hadden eigenlijk gepland om twee dagen over de heen- en twee dagen over de terugweg te doen, maar vanwege het weer besloten we om vandaag helemaal naar het einde door te rijden. Na heel wat slingerende stukken weg langs de oceaan en natuurparken werd het weer aan het einde van de middag iets beter en zagen we stukjes blauwe lucht en begon af en toe zelfs de zon te schijnen. Tussendoor hebben we nog snel wat stops gemaakt bij highlights van de GOR om even wat foto's te maken als de zon scheen, nu scheen die ten minste!
Aan het einde van de middag kwamen we aan in een plaats genaamd Warrnambool (nee, de ‘rr' is geen spelfout). Dit bleek een leuke plaats te zijn waar we een camping besloten te zoeken. Na een paar campings gezien te hebben, hadden we een geschikte gevonden. De camping lag direct aan zee en bij het inchecken waren ze heel (Australisch) relaxt. We mochten gewoon ergens gaan staan en hoe laat we zouden uitchecken maakte ook niet zoveel uit aangezien er toch maar weinig kampeerders waren. Daarnaast vertelden ze ons dat het weer de komende dagen steeds iets beter zou worden.
De volgende dag was het weer inderdaad al ietsje beter, het regende niet meer de hele tijd. Verder was het nog steeds bewolkt, fris en waaide het. We besloten om nog een dagje in Warrnambool te blijven om zoveel mogelijk kans te hebben op goed weer als we de GOR terug zouden rijden. We hadden gelezen dat je hier walvissen kan spotten van juni tot oktober en dat er een eilandje voor de kust ligt waar je met eb naartoe kunt lopen om pinguïns te zien. Toen we hiernaar informeerde bij de receptie werden we al snel uit onze dromen geholpen, de walvissen waren er nog niet en het eilandje waar je naar toe mag daar had zij nog nooit pinguïns gezien (wel op een volgend eilandje maar dat was beschermd gebied). Ze tipte ons wel over een uitgestorven vulkaan(krater) in de buurt, wat nu een natuurpark was en waar je kangoeroes, koala's, emoes (soort struisvogels) en andere Australische dieren in het wild kon zien.
We besloten om eerst Warrnambool te verkennen en dan even te kijken of we naar het park zouden gaan. Na een paar minuten rondlopen bleek al snel dat het echt geen stad is want alle winkels waren dicht (het was zondag). We gingen dus al snel terug naar de camping om met de campervan naar het park te gaan. We waren nog maar net in het park of we zagen al wilde kangoeroes. We zetten snel de camper aan de kant en liepen naar het open veld. Ze zaten goed in het lange gras/riet verstopt en na wat pogingen om foto's te maken vonden ze het mooi geweest en gingen ze er vandoor. Dit gaf Bas mooi de mogelijkheid om een filmpje te maken van: springende kangoeroes in het wild!
Na deze (toch wel onverwachtse) ontmoeting gingen we verder het park in om de camper te parkeren bij een picknickplek. Vanaf daar hebben we twee korte wandelingen gemaakt. Één daarvan ging naar de top van een heuvel en net toen we het er over hadden hoe graag we een ander typisch Australisch dier in het wild wilden zien, zag Maaike er één zitten. In een boom langs het pad omhoog zat/lag een koala te slapen! Ook hier hebben we natuurlijk heel wat foto's gemaakt en daarna zijn we terug gelopen. Bijna bij de camper aangekomen zagen we er nog één in een boom, deze was iets actiever (lees: krapte zich een keer, draaide om en sliep door).
Toen we terugkwamen van de tweede wandeling (een boardwalk) en net wegreden van de picknickplek zag Bas ineens een koala door het gras lopen, op weg naar een andere boom. Maaike pakte snel de camera erbij om ook een filmpje te maken. Blij dat we zowel koala's als kangoeroes in het wild hadden gezien reden we op het laatste stukje in het natuurpark toen we in een open veld ineens emoes zagen staan! Uiteindelijk was het dus een meer dan geslaagde dag en hebben we drie typisch Australische diersoorten in het wild gezien.
Melbourne 10-06-2010 t/m 13-06-2010
Vandaag moesten we de camper inleveren. Na uitgebreid schoonmaken, van binnen en buiten, ging het inleveren soepeler dan gedacht. Er werd niet moeilijk gedaan en we kregen zelfs een lift naar het treinstation. Begin van de middag kwamen we aan bij ons hostel. Het blijft raar dat het hier winter is, mensen lopen met jassen, mutsen, handschoenen en de blaadjes zijn van de bomen. We hebben geen slecht weer gehad maar het was wel fris (10-15 graden en bewolkt). Melbourne is een leuke stad waar een goede sfeer hangt. We hebben tijdens deze dagen in Melbourne rondgelopen en de stad verkend. Ondanks dat het een hele leuke stad is zorgde het weer er wel voor dat we wat beperkter waren. Zo is er bijv. ook nog een strand, daar ga je niet naar toe als het koud en grijs is. Toch hebben we hele leuke dagen gehad.
Sydney 14-06-2010 t/m 19-06-2010
Op 14-06 moesten we 's ochtends vroeg op staan (04.50u) omdat we om 07.20u vlogen naar Sydney. Na een korte vlucht van 1,5 uur en een kort ritje met een shuttlebus kwamen we aan bij het hotel. Omdat we op internet een leuke deal hadden gevonden hadden we naar onze Australische begrippen een luxe hotelkamer geboekt met eigen badkamer. Het mooie van dit hotel is dat er ook een keukentje is, ideaal voor ons want elke dag uit eten is hier toch echt te kostbaar! Toen we bij het hotel aankwamen waren we aangenaam verrast, het zag er echt heel leuk uit. We zijn meteen de stad in gegaan omdat we vroeg waren en de kamer nog niet vrij was. Het hotel ligt zo'n 20 minuten lopen van hartje centrum, het was heerlijk weer (+/- 20 graden, strak blauw en zon) dus het was geen straf. In de stad aangekomen kwamen we langs de Sydney Tower (een hoge, soort tv tower, toren met mooi uitzicht over de stad). Omdat het zo mooi weer was besloten we om maar meteen omhoog te gaan, het uitzicht was super mooi en na de nodige foto's zijn we weer naar beneden gegaan. Na nog even rondgelopen te hebben zijn we weer teruggegaan naar het hotel.
Uiteraard wisten we dat vandaag het Nederlands elftal moest spelen (voor ons 21.30u). We besloten wat te googlen en zo kwamen we bij een oproep van een andere Nederlander in Sydney. Na wat mailcontact vertelde hij ons dat er in Sydney (Darling Harbour) een groot evenement is rondom het WK, genaamd FIFA Fan Fest. Er zijn maar zes van zulke evenementen over de hele wereld, waarvan dus een hier in Sydney! We besloten dan ook om rond 20.00u hiernaar toe te gaan om op grote schermen (die in het water stonden) de wedstrijd te bekijken en wat met de andere Nederlander te drinken. Toen we aankwamen was het nog groter dan we hadden verwacht. Er waren twee locaties met beide 3 grote schermen en allebei een podium. Wij besloten om bij de grootste locatie aan het water te gaan staan. Hier was ook een soort voorprogramma en het was een hele happening met presentatoren en filmploegen. Gelukkig waren we niet de enige, ondanks dat het laagseizoen (was goed te voelen met 9 graden) is waren er toch nog wat in oranje geklede Nederlanders. Alhoewel het de dag ervoor met Australië stampvol had gestaan hadden we nu lekker de ruimte
De rest van de dagen hebben we Sydney verder ontdekt en zijn we naar de bekende sightseeing punten gegaan zoals de Harbour Bridge en het Opera House. We hebben geluk want het weer zit heel erg mee (15-20 graden en zon) waardoor het extra leuk is om door de vele parken te lopen en lekker op het gras te lunchen. Sydney is een bruisende stad met heel veel mensen, maar toch voelt het nooit echt druk aan en lijkt het alsof niemand hier stress/haast heeft. Dat is toch wel iets heel bijzonders, wat we overigens in heel Australië terug zien. De mensen zijn heel behulpzaam en vriendelijk, een leuk voorbeeld hiervan is dat toen we net waren aangekomen en voor ons hotel op een kaartje stonden te kijken er een man langs kwam lopen. Deze man draaide zich om en kwam terug en vroeg of hij ons kon helpen. Wij gaven aan dat dat niet nodig was en wij gewoon even de stad wilden verkennen, vervolgens legde hij uit waar we heen moesten en wat een leuke route was.
Na 146 dagen, 7 landen, 11 eilanden, 14 vluchten, 6 lange treinritten, 17 lange busritten, 10 keer met de boot (als vervoer), 7 verschillende soorten slaapplekken, 3732km roadtrippen met de
campervan door Australië en ruim 7000 foto's/filmpjes (alles vanaf eind januari) zijn we nu aan het einde van onze reis en vliegen we morgen (19-06) weer naar Nederland. De tijd is echt gevlogen,
we hebben een geweldige en onvergetelijke tijd gehad en bijzondere ervaringen opgedaan. Alhoewel we zin hebben om familie en vrienden weer te zien en naar huis te gaan geeft het wel een dubbel
gevoel. Het reizen is ons heel erg goed bevallen en we hebben de afgelopen maanden een heerlijk leven gehad. Nu is het tijd voor een ander avontuur en als we thuis zijn beginnen we aan een nieuwe
fase in ons leven.
Iedereen bedankt voor de leuke reacties en tot snel!
Liefs,
Bas en Maaike
Brisbane, Hervey Bay, Fraser Island, Byron Bay, The Waterfall Way & Port Macquarie
Alweer 1,5 week in Australië, en het bevalt weer super goed! Hier weer een update van onze laatste belevenissen
Brisbane 23-05-2010 & 24-05-2010
Na een goede vlucht zijn we goed aangekomen in Brisbane. Toen we landen leek het weer er goed uit te zien. Leek, want toen we uitstapten hadden we een ‘wintersportgevoel'. Er was een lekker zonnetje maar het was wel koud (voor ons dan want het was toen 's ochtends vroeg en waarschijnlijk rond de 10-15 graden). Vanaf het vliegveld was het nog ongeveer twee uur naar Brisbane, eenmaal daar aangekomen zijn we al snel de stad ingegaan om wat warmere kleren te kopen. Het was wel even wennen om weer ‘normaal' te zijn en worden behandeld. We merkten het vooral aan dat we het zo stil op straat vonden (terwijl het zondag was). Niemand die je naroept of wat van je wilt, geen motorscooters maar alleen auto's, alles heel netjes en gestructureerd etc. Aan de andere kant had het ook weer zijn charme en was het wel fijn om weer wat anoniemer te zijn. Na boodschappen te hebben gedaan in een ‘echte' (geen winkeltje met een paar spullen) grote supermarkt, gingen we 's avonds weer voor het eerst sinds een lange tijd zelf koken. Dat was wel weer heel erg leuk! De volgende dag zijn we door de stad gelopen en hebben we wat dingen bekeken.
Brisbane & Hervey Bay 25-05-2010
Vandaag was het dan eindelijk zo ver: we mochten de camper ophalen! Bij het depot deden we nog de laatste checks en moesten we het nodige papierwerk invullen en toen konden we op pad. Het doel van vandaag was Hervey Bay, vanaf daar vertrekt morgen de trip die we in december al geboekt hadden (Fraser Island). Het was even wennen om met links te schakelen, rechts de knipperlicht- en links de ruitenwisseraansturing te hebben, maar het went verrassend snel. Het links rijden zelf ging ook heel goed, we hadden er geen problemen mee. Verder staat alles in Australië super goed aangegeven dus kan je letterlijk zo weg rijden en het wijst voor zich. Na zo'n 3,5u rijden kwamen we aan in Hervey Bay, hier konden we goedkoop slapen op een standplaats bij een hostel. De eerste nacht in onze camper beviel erg goed. Het is super om je eigen plekje te hebben, wat ook nog eens van alle gemakken is voorzien!
Fraser Island 26-05-2010 t/m 28-05-2010
Vanochtend om 7u moesten we ons melden bij het hostel vanwaar we met de jeeps zouden vertrekken naar Fraser Island. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld (staat ook op de werelderfgoedlijst) en is bekend om de natuur en de dingo's (wilde honden). De trip houdt in dat we met totaal 8 personen in een grote fourwheeldrive jeep het eiland op gaan om daar door de bossen en over de stranden te rijden naar bepaalde punten. 's Nachts kampeer je in tentjes op een camping. Na gezamenlijk boodschappen en drank te hebben gehaald en een uitgebreide briefing te hebben gehad (vooral over wat er allemaal niet mag en wat de risico's zijn), begon het avontuur en gingen we met twee jeeps (dus een groep van 16 personen) op pad. Ze hadden bij de briefing ook nog verteld dat de dingo's echt wilde dieren zijn en hoe lief ze er ook uitzien je moet ze echt als wilde dieren behandelen (niet aanhalen, aaien, etc.). Zo moest je ook je tent open laten want als ze iets zouden ruiken wat ze wilden dan zouden ze er toch wel in komen. Ook moesten slaapzakken worden opgerold om te voorkomen dat er slangen, op zoek naar een lekker warm en donker plekje, in zouden kruipen.
Op Fraser aangekomen bleek al snel waarom je maar 30km/u mag op de binnenwegen, harder kan gewoon echt niet! Het zijn allemaal zand/modder wegen met diepe kuilen, het was flink stuiteren (vooral achterin) maar wel heel erg leuk. Onze eerste stop was Lake Birrabeen, een helder blauw meer met witte stranden. We hadden geluk met het weer en hebben even een paar uur op het strand gelegen en hier ook geluncht. Van hier gingen we door naar de camping. Na eerst nog een stukje binnenwegen kwamen we aan bij het strand. Bas nam plaats achter het stuur en het werd nog een heel avontuur. Tijdens de briefing hadden ze tijden genoemd hoe laat je waar weg moest i.v.m. eb en vloed. Deze tijden bleken niet echt reëel want hoewel we ons hieraan hadden gehouden werd het een ware race tegen het stijgende zeewater! Na een paar keer half vastgezeten te hebben en door vrij diepe stroompjes water te zijn gereden vond Bas de goede lijn op het strand en uiteindelijk kwamen we in het donker aan op het kamp (in het donker rijden was één van de ‘niet-doen' dingen bij de briefing).
De tentjes moesten ook nog worden opgezet en dit was in het donker en met incomplete spullen niet ideaal. Voor wat extra licht hadden we de lampen op de jeep aangedaan, maar het hield niet over. Gelukkig waren wij ervaren tentopzetters en hadden we het nog vrij snel klaar. Toen de tenten stonden hebben we met z'n allen gekookt, gegeten en gedronken. We hebben ook nog bij een kampvuur gezeten en de avond was nog lang, heel gezellig.
De volgende dag stonden ‘Indian Head' en de ‘Champagne Poules' op het programma. Indian Head is een klif met een super uitzicht over de stranden, baai en de zee. Vanaf de top kon je gewoon de haaien en roggen in de zee zien zwemmen! Ook vandaag hadden we geluk met het weer en dus konden we lekker relaxen bij de Champagne Poules. Deze worden zo genoemd omdat de golven een soort bubbeleffect zouden moeten geven, we hebben alleen geen bubbel gezien (heeft waarschijnlijk met eb/vloed te maken) maar het was wel heel mooi. 's Avonds was het wederom gezellig en hebben we weer gezamenlijk gekookt, gegeten en gedronken!
De laatste dag stond in het teken van terug rijden naar de ferry. Omdat het de hele nacht al slecht weer was geweest en het 's ochtends nog steeds regende besloten we om op tijd te gaan rijden. We hadden verwacht alle tijd nodig te hebben bij de binnenwegen maar dit viel heel erg mee. De nattigheid zorgde er juist eerder voor dat het makkelijker ging dan dat het een probleem was. We hebben hele leuke dagen gehad en uiteindelijk vielen de horrorverhalen van de briefing héél erg mee. Toch hadden we stiekem wel weer heel erg zin om naar onze camper te gaan. Toen we de jeep e.d. hadden ingeleverd en de door de eindcontrole heen waren zijn we ook direct weer gaan rijden.
Het plan was om naar de kustplaats Noosa te gaan. Eenmaal daar aangekomen bleek dit meer weggelegd voor de rijkere onder ons. Bij de hostels waren geen kampeerplekken en nadat we ook bij een camping werden geweigerd omdat ze ‘gesloten' waren (receptie was open tot 20u en wij waren er om 20.30u), hadden we het gehad en besloten we om verder te rijden en dan maar te zien. Uiteindelijk belandden we rond 22u bij een wegrestaurant dat 24/7 open was, toen we vroegen of we hier mochten slapen in onze campervan was dat geen enkel probleem. Zo gezegd, zo gedaan en even later stonden we naast een grote vrachtwagen op de parkeerplaats.
Byron Bay 29-05-2010 & 30-05-2010
Na een heerlijke nacht op de parkeerplaats van het wegrestaurant, zijn we verder gereden naar onze volgende bestemming; Byron Bay. Het rijden in onze campervan is op-en-top genieten, het uitzicht is fantastisch en je kunt zo bij een tankstation/parkeerplaats stoppen om een lekker kopje koffie te zetten! We hadden onderweg wel wat regen maar hoe dichterbij we bij Byron Bay kwamen hoe beter het weer werd. In Byron Bay aangekomen kozen we voor een relatief dure camping (er was amper keuze) omdat we niet zo lang hadden en deze op 2min lopen van het centrum zat, ideaal dus! Byron Bay is een heel relaxt kustplaatsje waar veel surfers zijn/komen. Door de relaxte sfeer is het een bekende backpacker-stop maar er komen ook vagere types op af (o.a. mensen die zijn blijven hangen in de hippietijd). We hebben de rest van de dag lekker de boel verkend.
De volgende ochtend was het super weer en zijn we naar het meest oostelijke puntje van Australië gegaan waar ook de oudste en sterkste vuurtoren van Australië staat. Het uitzicht was fantastisch en je kon van bovenaf in de heldere zee schildpadden zien zwemmen. Vanaf dit punt kan je in het juiste seizoen (juni - juli) ook walvissen zien. Wij hadden geluk want na een paar minuten kijken zagen we in de verte een walvis, water spuiten en een stukje boven water komen. Na dit goede begin van de dag zijn we onderweg gegaan naar het beginpunt van ‘The Waterfall Way'. Dit is een weg die van Bellingen tot Armidale loopt (het binnenland in), dwars door valleien, bergketens en langs (hoe kan het ook anders) watervallen.
Onderweg kwamen we de gebruikelijke verkeersborden tegen die je waarschuwen voor kangaroo's. We wisten dat ze in de schemering het meest actief zijn en omdat het hier winter is begint het al rond 16u te schemeren. Rond deze tijd hebben we er ook heel wat gezien! Het is super leuk om door typisch Australisch landschap te rijden en in sommige velden langs de weg ineens groepen kangaroo's te zien.
The Waterfall Way 31-05-2010
Vandaag werden we weer wakker met een stralend zonnetje en strak blauwe lucht. Het was de afgelopen nacht wel goed te merken geweest dat we wat hoger zitten want het was goed koud, toch hebben we weer heerlijk geslapen
Port Macquarie 01-06-2010
Vanochtend hadden we al snel een camping gevonden, wederom aan de prijs maar ook weer in het centrum. Na wat rondgelopen te hebben zijn we naar het Koala Hospital gegaan. Hier worden zieke, gewonde en/of wees Koala's uit de omgeving opgevangen. Om 15u was het voedertijd en werden we door één van de vrijwilligers rondgeleid langs de verblijfplaatsen. De ene koala miste een achterpoot, de ander een oog, de volgende had chlamydia (heeft op Koala's hetzelfde effect als HIV/AIDS op mensen), etc. Het was een leuke ervaring om deze typisch Australische dieren van zo dichtbij te zien. Het hospital wordt overigens volledig door vrijwilligers gerund en ze krijgen geen steun vanuit de overheid, het is dus erg knap dat het ze allemaal zo goed lukt!
Dat was het weer. Wij gaan nog even lekker genieten van onze laatste paar weken van onze reis!
Catch ya'll later!
Maaike & Bas
Laatste dagen Vietnam (en Azië)..
Het is tijd voor ons laatste verhaal uit Vietnam, zelfs uit Azië. Veel leesplezier!
Phu Quoc 11-05-2010 t/m 17-05-2010
Zoals de Lonely Planet omschrijft is Phu Quoc een eiland om vakantie te nemen van je vakantie. Dit is ook echt zo, daarom zal het verhaal over Phu Quoc voor jullie waarschijnlijk minder boeiend zijn om te lezen
Het relaxen en lekker niks doen geeft ons meteen wat tijd en ruimte om na te denken over de laatste weken van onze reis: Australië. We hebben besloten om iets te doen wat we al heel lang, heel graag willen, maar wat (met ons eerste reisschema) onbetaalbaar was i.v.m. hoogseizoen. We gaan van 25 mei - 10 juni met de camper door Australië!
De planning is om in Brisbane te beginnen (23 & 24 mei), 25 mei halen we de camper op en gaan we naar Hervey Bay. In Hervey Bay hebben we eerst nog een tour die we nog open hadden staan van vorige keer, daarna zakken we af richting Sydney en zonder naar Sydney zelf te gaan, gaan we via Sydney (met tussenstops) richting Melbourne. We gaan dan ook (nog) niet naar Melbourne maar rijden door naar Geelong om vanaf daar de Great Ocean Road te rijden. Dit schijnt echt een fantastische route langs de kust te zijn die we van Joos & Simone (andere stel wat we eerder ontmoet hadden toen we in Australië waren) als tip hadden gekregen, dat was één van hun hoogte punten. Daarna leveren we de camper in Melbourne in en gaan we de stad een paar dagen verkennen, vanaf daar vliegen we naar Sydney om daar onze laatste dagen in Australië (en van onze reis) door te brengen. Dan zit het er al weer op en gaan we weer terug jullie kant op. Het gaat nu echt snel...
Zondag 16-05-2010 hebben we een motorscooter gehuurd om het eiland te gaan verkennen. Dit bleek nog wat makkelijker gezegd dan gedaan want het grootste gedeelte van de wegen is onverhard en bestaat uit een soort rode gravel-/klei-achtige ondergrond. Omdat het 's nachts nog wel eens regent, waren sommige stukken erg glad en na een paar keer bijna weggegleden te zijn zaten onze voeten en benen onder de modder. Het eiland zelf is heel mooi. We reden grote stukken vlak langs ongerepte stranden met wit zand en helder blauwe zee. Verder bestaat het eiland voor 90% uit beschermd bosgebied en dat was te zien! Het was ook heel leuk om een keer niet in het toeristische gebied te zitten, de eilandbewoners zijn echt heel vriendelijk en behulpzaam. Op een gegeven moment stopte we even om wat water te drinken en iedereen die langs kwam stopte, draaide om en kwam (met gebaren) vragen of de motor het nog deed. Op het noordelijkste deel van het eiland hebben we Cambodja gezien, wel een raar idee dat dit eiland er maar 8km vandaan ligt.
's Avonds hebben we de dag (en week op Phu Quoc) mooi afgesloten. Wij zijn gaan eten op het dak van een hotel. Dit was heel sfeervol en romantisch en we waren ook nog eens de enigen. Het mooie was dat je een heel mooi uitzicht had over de tientallen lichtjes van de vissersboten ver op zee, in de verte onweerde het wat ook mooi was (klinkt misschien niet handig, met onweer op een dak van een hotel, maar je zag alleen de flitsen en het was heel ver weg
Can Tho 17-05-2010
Om 13.25u. vertrok onze vlucht van Phu Quoc naar Can Tho. Het was onze kortste vlucht tot nu toe want we waren er met een half uur. Eenmaal aangekomen op het vliegveld dachten we dat de taxichauffeurs ons voor de gek hielden. We hadden proberen op te zoeken waar het vliegveld was, volgens de kaart was dit 2 km van het centrum. Blijkbaar is dit een nieuw vliegveld want deze ligt heel wat verder, 13 km. De enige mogelijkheid was een taxi of een motorbike. Maar 13km achterop een motorbike met alle bagage leek ons niet zo'n goed plan. Dan maar met de taxi, de taxichauffeur kon nauwelijks Engels maar het centrum begreep hij nog wel. Toen we in het centrum waren hadden we het gevoel dat we toch niet helemaal goed zaten. We zijn naar een tourbureautje gegaan en vroegen waar de meeste hotels aan de mekong zaten, dit bleek nog wel een stukje lopen. Na even gelopen te hebben en een lekker softijsje gehaald onderweg voor nog geen €0,20 voor twee ijsjes kwamen we bij de hotels aan. Na even zoeken hebben we een geschikt hotel gevonden.
's Avonds begon de zoektocht naar de elephant ear fish die we tijdens de Mekong delta tour hebben gegeten. De zoektocht eindigde aan de mekong bij een soort eet avondmarkt. Hoewel we hier niet de elephant ear fish hebben gegeten hebben we wel iets anders heel lekker, leuks en lokaals gegeten. We kregen een stenenpot met kolen en een roostertje op tafel. We hadden garnalen en lokale visjes besteld die we dan zelf konden bbq-en. Ondanks dat we al vijf maanden door Azië aan het reizen zijn en al heel wat dingen hebben gezien en meegemaakt kwam onze westerse manier van denken toch nog even boven water. De zogenaamde ‘spiny eel' (een lange dunne vis van zo'n 20 cm) die we besteld hadden kregen namelijk levend een saté-stok door hun lijf (via de mond naar binnen..). Toen Maaike dit zag wist ze al helemaal niet wat ze moest doen en was haar eetlust even weg. Bas pakte een van de stokjes op, en legde de vis al spartelend op de bbq. Na nog even naspartelen (we vonden dit echt niet leuk om te zien) waren ze echt dood en even later hebben we er toch erg lekker van gegeten. Het is toch wel apart om te zien dat het hier de normaalste zaak van de wereld is, in Nederland zou je bij wijze van spreken worden aangeklaagd door de partij van de dieren. Eerlijk is eerlijk, verser kan niet en ze hebben heerlijk gesmaakt. Naast de visjes hadden we ook heerlijke (grote) garnalen, deze waren al dood. We kregen ook nog superlekkere groente erbij, een soort groene stengels. We hebben geen idee hoe het heet en jammer genoeg wist de ober ook niet de Engelse benaming. Na gegeten en gedronken te hebben waar we zin in hadden (6 vissen, 12 garnalen, bord groente, 4 bier en 4 glazen fris), kostte dit feestmaal €6,50. Ook nu moesten we weer denken aan als je in Nederland uit eten gaat, het zal dan erg wennen zijn als we dan de rekening krijgen
Can Tho 18-05-2010.
Vandaag hebben we een poging gedaan om de stad te bekijken. Na een paar uur rondlopen trokken we de conclusie dat het niet meer is dan een doorsnee middelgrote stad in Vietnam. We zijn nog steeds blij dat we eerst hierheen zijn gevlogen maar het is, op de floating markets en het fietsen buiten de stad na, absoluut geen must-do. 's Avonds hebben we weer superlekker garnalen en spiny's gegeten.
Can Tho & Ho Chi Minh 19-05-2010
‘s Middags vlogen we naar onze laatste bestemming in Vietnam, Ho Chi Minh City (voormalig Saigon). We hebben weer een nieuw persoonlijk record want de vlucht duurde maarliefst 25 minuten. Vanaf het vliegveld hebben we de bus genomen, wat nogal wat geld scheelde met een taxi (€0,50 tegenover €6,-). Ondanks dat we wisten hoe groot en druk de stad was, keken we onze ogen uit. In district 1 aangekomen (het centrum) zijn we op zoek gegaan naar een hotel. Op aanraden van Frank en Susanne zijn we bij een hotel gaan kijken, helaas zat deze vol. Nadat we van het kastje naar de muur waren gestuurd bij andere vestigingen, zijn we zelf op zoek gegaan. We hadden besloten om niet lang te zoeken maar we konden echt niks geschikts vinden. Toen we het helemaal gehad hadden werd Maaike aangesproken door een oudere vrouw die ons wel het een en ander wilde laten zien. We hebben dit wel vaker meegemaakt en meestal wil men er dan geld voor, normaal gaan we er dan ook niet op in maar nu hadden we het echt gehad. Na een paar hotels te hebben gezien kwamen we bij ‘Ngoc Phan Guesthouse' terecht. Dit voelde meteen goed, de eigenaar was super vriendelijk, de kamers waren heel netjes en de prijs was goed. Het vrouwtje was al die tijd heel vriendelijk geweest en had steeds gezegd dit niet te doen voor geld. Later had ze tegen Bas gezegd dat hoteleigenaren elkaar onderling op deze manier een beetje helpen. De hoteleigenaar vertelde aan Maaike dat hij eigenlijk met pensioen was maar zich verveelde. Daarom heeft hij zijn huis omgebouwd tot hotel (het is geen homestay maar echt een minihotel met vijf kamers).
Ho Chi Minh 20-05-2010
Na het ontbijt zijn we met een kaartje van het centrum op pad gegaan. Gisteravond hadden we al gekeken waar we naar toe wilden en zo hadden we al een hele route uitgestippeld. We zijn eerst naar de Ben Thanh markt gegaan. Dit is echt een gigantische overdekte markt met goederen uiteenlopend van kleren tot sieraden tot souvenirs tot kruiden etc. Na even door de smalle steegjes langs de kraampjes te zijn gelopen, zijn we verder gegaan. We zijn via de Saigon Rivier (vonden we niet bijzonder) door de hoofd winkelstraat naar de Notre Dam kathedraal gelopen en vanaf daar naar het War Remnants Museum.
Toen we hier aankwamen was het nog gesloten, dus hebben we eerst op straat een Vietnamese ice tea gedronken. We kregen een pot thee en twee glazen met ijs (ice tea is hier echt letterlijk thee met ijs) voor €0,20. Na 20 minuten ging het museum open, voor het museum staan Amerikaanse vliegtuigen, tanks, helikopters, e.d. die in de oorlog gebruikt zijn. In het museum wordt de hele oorlog door middel van foto's en tekst verteld (uiteraard vanuit Vietnamees standpunt). Wij vonden het heel indrukwekkend, vooral de foto's (meeste in kleur) lieten echt gruwelijke dingen zien. Even een paar voorbeelden: Amerikanen met lichaamsdelen van Vietnamese mensen, Vietnamese gevangenen die achter een tank werden gebonden en mee werden gesleept tot ze dood waren, slachtoffers van de vele gebruikte chemicaliën (o.a. agent orange), en zo kunnen we nog wel even doorgaan. We hadden weer een flinke knoop in onze maag dus we waren stiekem ook wel een beetje blij dat we het gehad hadden.
Vervolgens zijn we op zoek gegaan om wat te lunchen, dit werd nog een hele zoektocht. Uiteindelijk zijn we beland bij een Vietnamees tentje en hebben we heerlijke Noodlesoup gehad. Nu het nog kan proberen we zoveel mogelijk Aziatisch te eten. Na de lunch zijn we nog even de markt opgegaan en daarna zijn we even teruggegaan naar het hotel. 's Avonds zijn we weer teruggelopen naar de markt, de binnenmarkt ging dicht en er kwamen heel veel (eet)kraampjes op straat. Na een lekkere Vietnameze pannenkoek (pannenkoek met groente en garnalen waarvan je stukjes in blaadjes sla rolt) zijn we ook daar nog even over de markt gelopen.
Ho Chi Minh 21-05-2010
Vandaag zijn we begonnen met een motorritje naar Chinatown. Na even onderhandeld te hebben over de prijs zaten we allebei achterop een motorbike door de drukte van de stad, een hele leuke ervaring. Overal waar we tot nu toe een Chinatown hebben bezocht vonden we erg leuk, helaas viel Chinatown in Ho Chi Minh tegen. Het was rommelig, er werden geen leuke dingen op de markt verkocht en we maakten iets mee wat we nog niet eerder mee hadden gemaakt. We waren in een winkel en Maaike vroeg een prijs van knipjes, ze vroeg heel veel dus Maaike zei 'no thank you' en keek verder. Na een paar seconden begon een vrouw te schreeuwen dat we haar winkel uit moesten omdat we niets kochten, we werden letterlijk de winkel uitgestuurd. Na even rondgelopen te hebben kwamen we bij eenzelfde soort winkel, we wilden hier naar binnen gaan toen er een vrouwtje ons tegenhield en zei 'no sell for you'. Na dit meegemaakt te hebben hadden we het helemaal gehad met Chinatown en zijn we naar onze mannetjes van de motorbike gegaan. Ze stelden voor om nog naar twee Chineze pagoda's van 200 en 300 jaar oud te gaan, dit was mooi om te zien. Kort daarna zijn we teruggegaan naar het hotel, om vervolgens naar de markt te gaan. De rest van de middag hebben we al shoppend doorgebracht op de markt. Je wordt letterlijk de kraampjes binnengetrokken en als ze ook maar het idee hebben dat je iets wil kopen laten ze niet meer los. Ze gingen soms echt voor je staan en je armen vasthouden, hierdoor kon je wel heel goed onderhandelen.
Ho Chi Minh vinden we echt een hele leuke stad. Het is echt waar wat men zegt over de hoeveelheid motorscooters en de drukte, het leuke is dat we ons daar totaal niet aan gestoord hebben. Het is een bruisende en levendige stad waar we het goed naar ons zin hebben gehad.
Eind van de middag kwam toch wel het besef dat dit echt de laatste dag Azië was. Wat hebben we een ongelofelijke tijd gehad in Azië en we vinden het heel erg jammer dat we hier weg moeten. Ondanks dat we de afgelopen tijd geen eigen plekje o.i.d. hebben gehad, voelden we ons toch wel erg op ons gemak in Azië. We zijn eind van de middag bij een restaurantje op straat gaan zitten en hebben bier en loempia's besteld en alles en iedereen nog eens goed bekeken. 's Avonds hebben we nog lekker gegeten op de markt en daarna hebben we onze avond afgesloten bij een cafeetje op straat met kinderstoeltjes en zelf gebrouwen bier.
Ondanks dat we best hoge verwachtingen hadden, heeft Vietnam ons allesbehalve teleurgesteld. We begrijpen goed waarom het momenteel zo ‘booming' is, het heeft gewoon super veel te bieden. Je hebt hier alles qua natuur (mooie stranden, zee, bergen, binnenland, rivieren, etc.) maar ook qua cultuur. Tijdens het reizen van noord naar zuid kregen we echt het gevoel soms ineens in een ander land te zijn beland. Vietnam is een ontzettend veelzijdig land waar we nog lang niet genoeg van hebben gehad en waar we graag weer terug komen.
Ho Chi Minh 22-05-2010
Onze reis door Azië zit er na vandaag echt op. We zijn heel erg blij dat we ervoor hebben gekozen om zo'n groot deel van onze reis hier door te brengen. De dingen die we gezien, meegemaakt, gevoeld en gedaan hebben waren geweldige ervaringen die we nooit zullen vergeten. Azië heeft bij ons echt een speciaal plekje veroverd waar we nog lang niet klaar mee zijn en we nog verder willen ontdekken. Vanaf morgen gaan de laatste vier weken van onze reis in en zijn we beland bij het laatste hoofdstuk van ons reisverhaal: Australië.
Voorlopig was dit het weer. Vanaf morgen zullen we ook weer ons Australische nummer gaan gebruiken (+61458886390). Omdat we in Australië een groot deel met de camper onderweg zijn weten we niet wanneer en hoe vaak we internet hebben.
Liefs,
Maaike & Bas
P.S.
Wezagenin onze mail dat bellen nog niet fantastisch gaat dus hierbij nog eventjes opnieuw hoe hetzou moeten werken.
Nummer 1 - www.televergelijk.nl
- Kies bellen naar Australië, naar een mobiel
- Bel één van de onderstaande 0900-nummers
- Volg de instructies
Nummer 2 - http://www.hallobuitenland.nl/goedkoop-bellen-naar-australie
- Bel 0900 05 82 (9 cpm) en wacht op de welkomst boodschap.
- Bel het volledige nummer in Australië (0061...).
- Sluit af met een hekje (#)
Voor deze laatste denken we dat 0061 het landnummer voor Australië is, dat zou betekenen dat jullie dan moeten bellen naar 0061458886390. Ervan uitgaande dat je de 0 weg moet laten i.v.m. het landnummer. Als dit niet werkt gewoon met 0 proberen.
Nha Trang, Mui Ne, Cu Chi tunnels, My Tho, Can Tho & Phu Quoc
We hebben de laatste tijd heel veel gedaan, dus het is weer nodig tijd voor een update. Veel leesplezier!
Nha Trang 05-05-2010
Vanochtend werden we vroeg wakker en besloten we even rond te gaan kijken naar andere hotels, restaurantjes en tourbureaus. Bij de tourbureaus kregen we te horen dat alle tours 's ochtends vroeg beginnen en dat zouden we helaas niet meer halen. Toen we terug kwamen in het hotel hadden we een andere kamer gekregen en ze hadden alle spullen al verplaatst. De kamer verbaasde ons want het was een hele mooie kamer op de 7e verdieping met mooi uitzicht over de stad en de zee.
Na het ontbijt zijn we met Frank en Susanne naar het strand gegaan en daar hebben we overlegd wat we wilden qua tours. We besloten om morgen een boottour te gaan, dus gingen we naar een tourbureau. Bij het tourbureau aangekomen vielen onze ogen al snel op een andere tour die vooral voor Frank en Susanne interessant was. Dit was een tour naar en door de Mekong Delta, aangezien zij een stuk minder tijd hebben klonk dit hun goed in de oren! Na lang overleggen met de baas van het tourbureau en de nodige aanpassingen in de planning besloten we om het te doen. Omdat wij nog zoveel tijd hebben gaan wij na de tour naar Phu Qouc (een eiland in het zuiden), daarna terug naar de Mekong Delta en vanuit daar naar Ho Chi Minh City (voormalige Saigon).
Nha Trang 06-05-2010
Om 8.30u werden we opgehaald om naar de haven te gaan voor de boottour. We hebben gekozen voor een snorkel/relax tour waar we erg veel zin in hadden. Na een uurtje varen kwamen we bij de eerste stop. Hier konden we zwemmen, van het dak van de boot springen/duiken en snorkelen. Het snorkelen was mooi en het was superlekker water. Na 2 uurtjes kregen we een lunch op de boot met veel vis, noodles en springrolls (loempia's), erg lekker! Na de lunch gingen we naar de volgende stop, een eiland met heel helder water wat een hele mooie snorkelplek moest zijn. Niet lang daarna lagen we dan ook al in het water te genieten van de mooie onderwaterwereld. Er was mooi koraal en gekleurde vissen. Na deze snorkelplek gingen we naar een laatste plek waar we nog in een ‘bamboobasket' hebben gezeten. Dit is een rond bootje (vroeger bamboe, nu plastic) met een glazen bodem. Bij deze stop kregen we nog allemaal (tropisch) fruit, zoals ananas, dragonfruit, ramboetan (soort lychee), banaan, watermeloen, etc. Aan het eind van de dag waren we moe, verbrand (ondanks het vele smeren!) maar zeer voldaan
Nha Trang & Mui Ne 07-05-2010
Vanochtend werden we wederom om 8.30u opgehaald voor de start van onze 4-daagse Mekong Delta tour. Het begon heel goed want we hadden een nieuw busje met een leuke chauffeur en gids voor ons vieren (dus ruimte, comfort en gezelligheid)! We waren nog maar net weg toen het programma ter sprake kwam en bleek dat onze gids (Tra, een meisje van 22) niets afwist van de aanpassingen die wij met de baas besproken hadden. Na wat pogingen het uit te leggen (het was nogal complex) besloot ze om haar baas te bellen en werd er meer duidelijk. Gelukkig was ze heel vriendelijk, behulpzaam en flexibel en wilde ze het ons helemaal naar onze zin maken. Na wat concessies van beide kanten hadden we een nieuw (haalbaar) programma waar iedereen zich in kon vinden. Voor vertrek had Tra zich al aan ons voorgesteld als ‘(Ice) Tea', dat was makkelijker voor ons en Tra betekent ook thee in het Vietnamees. Onze chauffeur had een naam die leek op ‘Kong', wat sterk/krachtig betekend in het Vietnamees. Frank maakte er ‘KingKong' van en vanaf toen was dat zijn bijnaam.
Onderweg zijn we nog een paar keer gestopt, waaronder ook een keer bij de witte zandduinen met een helder blauw meer. Rond 15u. kwamen we aan in Mui Ne waar we in een resort verbleven wat direct aan het strand lag en ook een zwembad had. Na even lekker gezwommen te hebben in het zwembad, wilden we Mui Ne gaan verkennen. Toen we even gelopen hadden bleek dat we nog een heel eind van het centrum vandaan zaten (+/- 6km), we besloten om eerst wat te drinken en dan te kijken wat we gingen doen. We besloten om vervoer te zoeken naar het centrum en na wat motorrijders en taxi's te hebben afgeslagen omdat ze te veel geld vroegen, belandden we in een busje met een paar lokalen. Mui Ne zelf is één-en-al toerisme, vooral gericht op Russische toeristen. Het is erg vreemd om in Vietnam rond te lopen en overal Russisch op de (reclame)borden te zien staan! Nadat we super lekker hadden gegeten hebben we een taxi teruggenomen. We hebben het niet laat gemaakt omdat de volgende ochtend de wekker om 4.45u zou gaan voor de zonsopkomst!
Mui Ne, Cu Chi tunnels & My Tho 08-05-2010
Om 5u. werden we door KingKong en Ice Tea opgepikt om naar de rode zandduinen te gaan om daar de zonsopkomst te bekijken en met een soort sleetje van de duinen te glijden. Toen we daar aankwamen regelde Ice Tea de sleetjes bij de kinderen die massaal op ons afkwamen. De zonsopkomst was één van de mooiste die we ooit hebben gezien, vooral in combinatie met de rode zandduinen. Toen de zon op was gingen we met de sleetjes (lange stukken plastic met touwtjes om aan vast te houden), onder begeleiding van de kinderen waarvan we de sleetjes huurden, van de duinen afglijden. Het was heel leuk om te doen. Op de terugweg stopten we nog bij een lokale vismarkt wat ook heel leuk was om te zien. Alle vissersboten kwamen terug en de lokale mensen waren druk met het verhandelen van de vis.
Na het ontbijt in het hotel gingen we naar onze volgende bestemming, de Cu Chi tunnels. Rond half 2 kwamen we aan bij de tunnels en na eerst wat geluncht te hebben zijn we het gebied in gegaan. We kregen eerst een film uit 1967 te zien over de oorlog in Vietnam en de tunnels. De film stelde niet veel voor want het was pure propaganda voor het Vietnam van toen en het was van zeer slechte kwaliteit. Na de film begonnen we aan een wandeling met een gids door het gebied van de tunnels. De gids liet verschillende in-/uitgangen van de tunnels en vallen zien. Het was echt ongelooflijk hoe klein de in-/uitgangen waren (zie foto's)! Na een demonstratie van de gids vroeg hij of er vrijwilligers waren om het ook te proberen. Bas wilde wel en voor hij het wist zat hij onder de grond met het luikje dicht (zie foto's), het paste echt maar net! Wat heel apart en ook wel luguber was, waren de geweerschoten die je de hele tijd op de achtergrond hoorde. De schoten kwamen van de schietbaan waar toeristen (na kogels te hebben gekocht) kunnen schieten met verschillende soorten wapens uit de oorlog. Wij voelden ons hier niet echt prettig bij en hebben het daarom ook niet gedaan.
Even later mochten degene die dat wilden, zelf door een stuk tunnel lopen (lees: kruipen). Wij wilden dit maar al te graag ervaren en liepen voorop, achter de gids aan, de tunnels in. We wisten dat de tunnels klein en nauw waren, maar als je er zelf in zit voelt het nog veel kleiner en nauwer! Daarbij hielp het niet dat onze gids leek te proberen een recordsnelheid door-de-cu-chi-tunnels-kruipen neer te willen zetten! Wij moesten gewoon achter hem aan rennen, gehurkt en schurend langs de wanden was dat geen makkelijke opgave. De eerste uitgang kwam al snel en wat ons betreft een beetje te snel. De gids zei dat we nog wel verder konden gaan onder het motto: ‘Go strait, no left, no right!'. De tunnels waren heel slecht verlicht en op de tast kwamen we bij de laatste uitgang. Het tunnelsysteem bestaat uit drie niveaus waarvan de diepste 10 meter onder de grond is. Omdat wij de lange route (100m) hebben gedaan zijn we op alle drie de niveaus geweest. Het was een erg bijzondere ervaring en het is moeilijk voor te stellen hoe het hier moet zijn geweest tijdens de oorlog. Voor ons was het misschien wel extra interessant omdat wij de Vietnam-oorlog als één van onze examenonderwerpen voor geschiedenis hadden voor de HAVO. We hebben er nu een veel beter en realistisch beeld bij. Vietnam zorgt sowieso tot nu toe al voor veel ‘o, ja!'-momenten.
Na de tunnels zijn we naar My Tho gegaan, de eerste stop voor ons in de Mekong Delta. 's Avonds hebben we samen met Ice Tea en KingKong een lokaal gerecht gegeten bij een lokaal restaurantje. We hadden een soort pannenkoek met garnalen en groente, hiervan moest je een stukje afscheuren en dit samen met wat sla in rijstpapier wikkelen. Het was verrassend lekker! Na het eten zijn we met z'n allen nog een fruitjuice gaan drinken. Je hebt in Vietnam (lees: heel zuid-oost Azië) veel standjes die fruitjuices verkopen. Deze standjes hebben vaak ook een paar tafels en stoeltjes staan. Het zijn hier echt stoelTJES want in Nederland zouden dit kinderstoeltjes zijn. Alhoewel het niet echt fantastisch zit, zit het wel gezellig!
My Tho & Can Tho 09-05-2010
Vanochtend hoefden we niet al te vroeg op te staan en na een lekker ontbijtje op het dak van het hotel, zaten we rond half 9 in een bootje op de Mekong. We zouden naar een paar eilandjes gaan om daar het lokale leven te zien en ervaren. De eerste stop was op een eiland waar we eerst naar een bijenfarm zijn gegaan. Ze zijn hier heel makkelijk en je vinger werd zo vastgepakt en tussen de bijen geduwd om wat verse honing te proeven (ze bliezen de bijen wel eerst aan de kant). Het smaakte echt super goed! Hierna kregen we een kopje thee met honing, een soort limoen en nog iets (geen idee wat), ook dit smaakte weer heerlijk! Naast ons tafeltje stond een kooi met hierin een python van 2,5 tot 3 meter. Je voelt hem al aankomen, wij mochten die natuurlijk vasthouden! Bas aarzelde niet en stond al snel met de python op z'n nek. Maaike vond dat ze niet achter kon blijven (al vond ze het wel een beetje eng) en ook zij stond al snel met de python op haar nek. Na wat foto's samen zijn we naar een restaurantje gegaan waar we vers tropisch fruit kregen met een kopje thee. Ondertussen was er muziek en zongen de lokale vrouwen die werkten bij het restaurantje lokale liedjes.
Even later gingen we in houten kano's over smalle riviertjes, omringd door (palm)bomen en planten, om uiteindelijk uit te komen op de Mekong. Dit was echt heel bijzonder en één van de mooiste ervaringen gedurende onze reis. We kwamen uit bij de grotere boot waarmee we naar het volgende eiland, Coconut Island, gingen. Op Coconut Island hebben we een fabriekje (kleine werkplaats) bezocht waar ze een soort caramel snoepjes maken van kokosnoot. Op de terugweg in de boot kregen we een verse kokosnoot om het tropische gevoel te versterken.
Terug in My Tho pakten we onze spullen en gingen we op weg naar Can Tho, de grootste plaats in de Mekong Delta. Een paar uur later kwamen we aan bij ons hotel. Dit bleek een eco-toerisme-hotel te zijn met veel groen, dieren en rust. Na de lunch gingen we een fietstocht maken door de omgeving. We gingen over hele smalle paadjes door de natuur en langs dorpjes. We werden luid toegelachen en begroet en iedereen zwaaide. Onderweg hebben we gepauzeerd bij een lokale familie waar we wat te drinken en gestoomde banaantjes (smaakt niet meer naar banaan, eerder zoete aardappel) kregen. Even later nam Ice Tea ons mee naar de fruitplantage van de familie, hier mocht ze wat fruit plukken wat we later in het hotel zouden proeven. Ze plukte guava, mango, limoen en nog wat varianten op verschillende fruitsoorten. Uiteindelijk hebben we 2,5u. gefietst en was het een onvergetelijke ervaring.
Toen we terug kwamen besloten we dat het wel lekker was om een frisse duik in het zwembad te nemen. Hoewel het al donker was zei Ice Tea dat het wel kon. Ondanks dat ze geen zwemkleding bij had ging ze vrolijk met ons mee. In het water had Maaike het al snel gezien toen er vanaf de kant kikkergeluiden klonken. Omdat er geen verlichting was kon je ook niet zien waar ze zaten. Toen Maaike er één op de rand zag zitten, besloten we dat het mooi was geweest. 's Avonds hebben we een heerlijk bereidde lokale vis gegeten. We hadden Ice Tea gevraagd wat zij ging eten en zij antwoordde dat ze met KingKong een ‘Elephant Ear Fish' (de vis wordt zo genoemd omdat het zo beweegt als een oor van een olifant) gingen eten. Ze vroeg of wij ook mee wilden doen en wij wilden dat maar al te graag proberen. Dit bleek een super keuze want het was één van de lekkerste gerechten die we hebben gehad. De vis moest je met groente, noodle en ananas in rijstpapier rollen en dan dippen in een bepaald sausje. Super lekker! De vis was gefrituurd waardoor je zelfs de vinnen kon eten (smaakt als een soort chips).
Can Tho & Phu Quoc 10-05-2010
Vanochtend ging de wekker, voor de afwisseling, weer eens vroeg. We moesten om 5u bij de receptie zijn omdat we naar de floating markets gingen. Boten zijn in de Mekong Delta onmisbaar en de floating markets zijn hier een alom bekend fenomeen. Het zijn drijvende markten waar de lokale mensen verschillende goederen (vooral eten) verhandelen, voor een groot gedeelte nog op basis van ruilhandel. Het is heel leuk om als toerist de markten te bezoeken omdat je echt alleen een toeschouwer bent, voor de afwisseling maak je dus eens niet deel uit van het handelen (wat normaal het geval is op markten in Azië). We zijn eerst bij een kleine markt geweest en vervolgens naar de grote markt gegaan. We voeren tussen de boten door en genoten van de bedrijvigheid van de mensen. De verkopers hangen hun goederen op aan een stok vooraan de boot, hierdoor kan men goed zien wie wat heeft. Omdat er zoveel bedrijvigheid is zijn er ook initiatieven zoals bootjes die ontbijt aanbieden. Bij één van deze bootjes hebben wij een lekkere ice coffee gekocht, die smaakte erg goed zo vroeg op de dag!
Na de floating markets zijn we terug naar het hotel gegaan om hier te ontbijten. Omdat wij naar de haven moeten om naar Phu Quoc te gaan en Frank en Susanne naar Ho Chi Minh, zijn wij na het ontbijt onze spullen gaan pakken. Rond half 9 namen we afscheid en stapten we met Ice Tea en KingKong in het busje onderweg naar Rach Gia (havenstad). Ice Tea en KingKong gaan, nadat ze ons hebben afgezet, terug naar Can Tho om Frank en Susanne op te pikken om naar Ho Chi Minh te gaan.
Rond 11.15u. kwamen we aan bij de haven waar Ice Tea de kaartjes ophaalde die ze eerder al had gereserveerd. We hebben hier afscheid van hun genomen en nog een uur gewacht tot we aan boord van de boot konden. De boottocht duurde 2,5u, Phu Quoc ligt namelijk 115km van Rach Gia. Een leuk detail is dat het maar 15km van de kust van Cambodja ligt, het schijnt dat je vanaf het noorden van het eiland Cambodja kan zien liggen (met goed weer). Op het eiland hebben we een minivan genomen naar de andere kant van het eiland, waar de meeste hotels/resorts zijn. We zitten nu in een resort wat direct aan zee ligt, met een eigen stuk strand. In het hoogseizoen is dit voor ons onbetaalbaar maar we hebben het geluk dat het laagseizoen is! We hebben een eigen (2-onder-1-kap)bungalow zo'n 50 meter van het strand, met zeezicht. Kortom: hier houden we het wel even vol!
Het vervolg van Phu Quoc volgt in het volgende verhaal!
Liefs,
Maaike & Bas
Good morning Vietnam!
Eindelijk hier ons eerste bericht vanuit Vietnam. We hebben de laatste twee weken heel veel gedaan waardoor het schrijven het er zo nu en dan even bij in schoot. Vietnam bevalt tot nu toe heel goed, veel leesplezier!
Vietnam; Hanoi 23-04-2010 & 24-04-2010
Na een kort vluchtje kwamen we aan in Vietnam, Hanoi. We hadden gelezen en gehoord dat er nogal wat oplichtingen zijn met taxichauffeurs. We wisten dat de lokale bus prima was en het goedkoopste en we hadden besloten om die te nemen i.p.v. de taxibusjes waar de meeste mensen in stapten. Op een paar keer heel duidelijk nee zeggen ging dit ging heel goed. We betaalden $0,50 met z'n tweeën voor een rit van dik 45 minuten. Omdat we 's avonds aankwamen hadden we al een hotel geboekt. Het hotel leek prima totdat we de volgende ochtend om 05.30u. uit ons bed getoeterd werden. Wat bleek, in onze straat was een (vlees)markt waar de scooters al toeterend door de straten gaan en de mensen van alles proberen te verkopen (ook m.b.v. megafoons). Toen hebben we maar een ander hotel gezocht, alhoewel dit niet zonder slag of stoot verliep hebben we uiteindelijk iets gevonden. Hanoi is een stad van 6,5 miljoen inwoners met 4 miljoen scooters. Het is dus een erg drukke stad en we hebben er dan ook niet heel veel meer gedaan dan een beetje rondlopen. Voor morgen hebben we een tour geboekt naar Halong Bay.
Halong Bay 25-04-2010
Om 08.30u. werden we opgehaald bij ons hotel voor onze tour naar Halong Bay. Het was een busrit van 3,5 uur. We zouden 3 nachten/2 dagen Halong Bay verkennen met een Junk (grote boot waar je ook op kunt slapen). In Halong Bay aangekomen zat het weer niet echt mee, het was mistig en het miezerde. Omdat we 3 dagen bleven en de vooruitzichten goed waren hadden we nog goede hoop. We hadden een gezellige groep en er was ook een ander Nederlands stel (Frank & Suzanne) waar het goed mee klikte. Na een stukje gevaren en geluncht te hebben gingen we naar bekende grotten. Het was super toeristisch, je liep in een rij over aangelegde paden door de grotten die in verschillende kleuren verlicht. Frank en Bas hadden hun twijfels bij de echtheid van de grotten want het ‘plafond' zag er niet echt grotachtig uit, toch was het leuk om gezien te hebben. Daarna gingen we bij een drijvend dorpje kajakken langs de rotsen van Halong bay. Even later gingen we weer aan boord om het laatste stukje te varen naar de plek waar we voor anker gingen voor de overnachting. 's Avonds hebben we op de boot gegeten en daarna gezellig met een groepje wat gedronken en gekaart.
Halong Bay 26-04-2010
Toen we wakker werden regende het en onze goede hoop verdween even toen het tijdens het ontbijt steeds harder ging regenen. Gelukkig stopte het regenen na een uurtje en gingen we een trekking doen op Cat Ba Island. Het was heel wat klim en klauterwerk en de regen had ervoor gezorgd dat het spekglad was. Bovenaan was het uitzicht, ondanks de bewolking, super mooi en dat maakte de tocht de moeite waard. Er was nog een hoge stellage op de top waar je met max. 5 personen op kon, een beetje gammel maar daarop was het uitzicht nog mooier. Na de trekking zijn we met de boot naar Monkey Island gegaan, hier zouden we de nacht doorbrengen. Monkey Island is een privé eiland met resort waar maximaal 30 mensen op mogen (en kunnen verblijven). Helaas begon het weer te regenen toen we op het eiland aankwamen. We hadden ons allemaal verheugd op zon, zee strand maar dat zat er dus helaas niet in. Gelukkig hadden we een leuke groep waar we ons goed mee hebben vermaakt (film kijken, kaarten, kletsen, drankjes drinken etc.). Monkey Island heet niet voor niets Monkey Island, want er leven heel veel apen. We zouden ook naar de apen gaan kijken maar doordat het regende ging het niet door want de apen laten zich niet zien als het regent. 's Avonds stopte het met regenen en ging onze gids een kampvuur maken. Even later kwam de Vietnamese Wodka erbij en werd het een hele gezellige avond!
Halong Bay & Hanoi 27-04-2010
Na een kort nachtje zaten we om 07.30u. weer aan het ontbijt want om 08.00u. werden we opgehaald om weer terug naar de haven te gaan. Toen we op de boot gingen kwam dan toch nog het zonnetje tevoorschijn. We hebben nog een paar heerlijke uurtjes zon op het ‘sundeck' van de boot gehad! Toen we weer terug waren in Hanoi hebben we met Frank en Suzanne wat gegeten en gekeken wanneer en hoe we weg konden uit Hanoi. De Vietnamezen hebben vanaf vrijdag een paar dagen vakantie waardoor het nog afwachten was of we überhaupt weg konden. Normaal kan je met de trein (14 uur), bus (10 uur) of het vliegtuig (1 uur) naar Hue. Aangezien alle vluchten vol zaten en we weinig goeds over de busrit hadden gehoord besloten we om informatie te vragen voor de trein. Het was superdruk en iedereen stond te dringen om nog een kaartje voor de trein te bemachtigen. Het was heel grappig om te zien en wij hebben ons er, na even toe gekeken te hebben, ook maar tussen gegooid. We werkten goed samen en stonden al snel vooraan, er waren alleen nog maar een paar plaatsen vrij in de dagtrein voor de volgende ochtend om 06.00u. Na even overlegd te hebben besloten we om die kaartjes te nemen en de volgende morgen met z'n 4-en naar Hue te gaan. We hebben wat inkopen gedaan in de supermarkt en zijn toen gaan slapen omdat de wekker weer om 04.45u. zou gaan.
Hanoi & Hue 28-04-2010
Na vroeg te zijn opgestaan en een taxi te hebben gevonden stapten we in de trein voor een rit van 14u naar Hue. Al met al viel het reuze mee, we hadden onderweg mooie uitzichten, de plekken waren ruim, we hadden genoeg eten/drinken bij ons en het was gezellig met Frank en Susanne. In Hue aangekomen hebben we een taxi genomen naar het centrum. We hadden van de ouders van Maaike al wat gehoord over een leuk restaurantje en dat er in dat steegje ook hotels zaten. We eindigden recht tegenover het restaurantje, genaamd Café On Thu Wheels (nee geen spelfout
Hue 29-04-2010
We besloten om vandaag Hue een beetje te gaan ontdekken. Hue is een leuke plaats waar het gelukkig niet zo druk was als in Hanoi. We vonden het allebei maar eens tijd worden om naar de kapper te gaan dus hebben we dat gedaan! Het pakte goed uit want de kappers waren heel goed en precies. Op een gegeven moment stonden er 6 mensen te kijken en twee kappers waren met Maaike bezig en twee met Bas. Na wat rondlopen zijn we 's avonds weer wat met z'n vieren gaan eten bij Café On Thu Wheels. Overdag waren we een meisje tegengekomen die namens een bar flyers aan het uitdelen was. Omdat de bar verhuisd was hadden ze een nieuwe opening met actie: 2 cocktails halen, 1 betalen! Altijd leuk voor een avondje stappen, dus besloten we om hier na het eten naar toe te gaan. Het werd uiteindelijk een super avond met heel veel cocktails en buckets (kleine emmertjes met cocktails).
Hue 30-04-2010
Na onze onverwachtse koninginnenacht hadden we weinig op de planning staan. We hadden al wel eens nagedacht over een (motor)tour in de omgeving maar hier hadden we niet echt veel zin in. 's Middags werden we ergens op de hoek van een straat aangesproken door twee Vietnamese broers van 50+ die motortours deden. Zij wilden met ons wel een motortour doen, aangezien ze ons hele leuke plekken wilden laten zien voor een goede prijs besloten we het te doen. Om 14u zaten we achterop de motor, klaar voor een dagje sightseeing! Het bleek echt een super keuze te zijn geweest want we hebben een top dag gehad. We reden door rijstvelden waar de lokale mensen druk aan het werk waren (toevallig net oogsttijd wat maar twee keer per jaar is) en we stopten bij verschillende bezienswaardigheden. Waaronder ook een Japanse brug uit de 17e eeuw en daarbij een soort museumpje over het oogsten van rijst. Toen we daar binnenkwamen kwam er een oud, krom lopend vrouwtje blij op ons af. Blijkbaar was zij de ‘gids' in het museumpje en vol enthousiasme begon ze alle werktuigen te demonstreren. Het was echt fantastisch (maar ook een beetje vreemd) om zo'n oud vrouwtje vol overgave, enthousiasme en energie aan de werktuigen te zien zwoegen.
Na een stop bij en huis waar Ho Chi Minh een paar jaar als kind heeft gewoond gingen we door naar het strand. Wij waren stomverbaasd toen we bij een groot en mooi strand aankwamen, dat hadden we hier niet verwacht! De visserbootjes waren net teruggekomen en waren druk om hun netten op te bergen en repareren. Na van een lekker koud biertje genoten te hebben zijn we bij onze chauffeurs/gidsen gaan zitten. Dit was ook gezellig en na wat lokale hapjes te hebben geproefd gingen we weer verder. De volgende stop was bij een andere broer waar ze even water wilden drinken. Toen de schoonzus van de broers zag dat wij erbij waren werden meteen de flessen bier opengetrokken. Ze drinken het bier hier lauw uit een glas met ijsblokjes, onze voorkeur gaat toch echt uit naar een ijskoud biertje. Terug in het hotel hebben we een busticket geboekt voor morgen om naar Hoi An te gaan.
Hue & Hoi An 01-05-2010
Na een busrit van 3,5u. kwamen we aan in Hoi An. Frank en Susanne hadden al een geschikt hotel (met zwembad!) gevonden waar wij ook naar toe zijn gegaan (zij waren hier al een dag eerder naartoe gegaan). Hoi An is een toeristisch maar leuk en gezellig plaatsje. Typisch zo'n plaatsje waarvan je snapt waarom het toeristisch is! Het is heel sfeervol met overal lampionnen, oude gebouwen (Hoi An staat ook op de werelderfgoedlijst), smalle straatjes met restaurants en heel veel kleermakers. Hoi An staat echt bekend om haar ‘tailors' (kleermakers) en die zijn er dan ook in overvloed. Frank en Susanne hadden al een winkeltje waar maatkleding in de maak was dus gingen wij met hun mee. Niet lang daarna werden wij ook opgemeten en zochten we de stoffen en modellen uit voor eigen maatkleding. De kleermaker waar wij waren beland was echt een hele leuke. De eigenares, Huong, is een hele spontane, energieke en vrolijke vrouw die ontzettend goed is in haar vak. Ze heeft hele mooie stoffen van goede kwaliteit en rekent hele redelijke prijzen. Het leuke is dat als je haar vraagt om hulp/advies dat ze heel erg haar best doet en met hele goede ideeën komt (ze heeft ook al 12 jaar deze winkel). Daarnaast hadden we haar al aan het werk gezien bij Frank en Susanne en konden we al even meekijken toen zij wat, tussen het maken door, moesten passen. Voor als er nog iemand is die kleren wil laten maken in Hoi An, het was Cloth Shop 68 in de Phan Boi Chau Street, nummer 68 (naast het Bananasplit Café).
Hoi An 02-05-2010
Vandaag hebben we (op z'n Hollands) fietsen gehuurd en zijn we naar het strand gegaan. Toen we aankwamen bij het strand zeiden ze bij de fietsenstalling meteen: You from Holland! Het strand was hier nog veel mooier dan in Hue. Mooie brede stranden, lekker blauw water, palmbomen en natuurlijk relaxte ligbedjes met kussens. Kortom, het was een heerlijk dagje! Aan het einde van de middag was er weer een pasronde bij de kleermaker. De maatpakken die Bas had laten maken waren in één keer goed en Maaike wilde wat (kleine) aanpassingen die Huong meteen begreep en het was ook geen probleem. We hadden al gepland om vanavond de titelstrijd van de Eredivisie te volgen via internet, helaas werkte het internet niet echt mee dus hebben we alleen de standen kunnen volgen. Toch hebben we een gezellige avond gehad en natuurlijk even geproost op het kampioenschap van FC Twente!
Hoi An 03-05-2010 & 04-05-2010
Na het ontbijt zijn we eerst lekker aan het zwembad gaan liggen. 's Middags volgde er weer een pasronde en alles was super, de kleren die waren aangepast waren exact zoals Maaike dat in gedachte had (weer een bewijs van hoe goed Huong is!). Morgen ochtend kunnen we alle spullen ophalen om ze te versturen. We hadden ook hele leuke dingen gezien voor in huis, dus gingen we na het passen inkopen doen. De kleren moeten we toch terugsturen, dus daar kunnen de andere spullen mooi bij. 's Avonds hebben we heel leuk en lekker gegeten aan de rivier.
De volgende ochtend zijn we naar Huong teruggegaan en was alles klaar. Terug in het hotel werd er een mannetje van het postkantoor gebeld die kwam voor het inpakken van onze spullen. We versturen alles per boot omdat dat nou eenmaal veel goedkoper is. Het vraagt alleen wel wat geduld want het duurt maximaal 4 maanden. Het opsturen is goedkoop want we betaalden voor 15kg nog geen 30 euro! Maaike heeft uiteindelijk 3 nette broeken, 1 jasje, 4 jurkjes en een winterjas, voor €140,- en alles is op maat gemaakt. Bas heeft uiteindelijk 2 driedelige maatpakken, 2 nette overhemden, 2 vlotte overhemden en een winterjas (ook voor over de pakken) voor €200,- en wederom is alles op maat gemaakt. Hoi An is de ideale plek om je hele garderobe nieuw aan te schaffen!
Om 11.30u. werden we door een taxi opgehaald bij ons hotel om naar het busstation in Da Nang te gaan. Vanuit Danang zijn we om 13.30u. met de trein naar Nha Trang gegaan waar we om 22.30u. aankwamen.
Dit was het weer voor nu. We zijn nu in Nha Trang en beginnen morgen aan een vierdaagse tour naar Mui Ne en de Mekong delta.
Liefs,
Maaike & Bas
Telefoonnummer Vietnam
Hallo allemaal,
Wij hebben een simkaart gekocht dus als jullie ons willen bellen dan kan dat weer! Op de volgende manier (http://hallobuitenland.nl/goedkoop-bellen-naar-vietnam) kunnen jullie ons voor 6cpm bellen. Je belt naar 09005050266 dan toets je 00841657394882 en sluit af met een #.
We zijn ondertussen alweer een week in Vietnam en het is erg leuk, er komt snel weer een update!
Liefs
Laatste update Laos; Vientiane, Vang Vieng & Luang Prabang
Alweer het laatste verhaal uit, van en over Laos. De tijd vliegt en over minder dan 60 dagen zijn we weer in Nederland. Eerst gaan we nog naar het laatste land van onze reis door zuid-oost Azië, Vietnam. Veel leesplezier.
Vientiane 11-04-2010
Toen we onze spullen in de kamer hadden gezet, lekker gedoucht en ontspannen hadden zijn de Vientiane in gegaan. Inmiddels behoort dat tot onze gebruikelijke aanpak, we willen toch eerst nog even rondneuzen of we niet een betere accommodatie vinden voor minder
Het is wel te merken dat je in de hoofdstad bent want alles is een stuk duurder. Gelukkig hebben we een zaakje schuin tegenover ons die lekkere (en betaalbare) broodjes en juices heeft. Voor we hier kwamen hoorden we allemaal uiteenlopende verhalen over Vientiane. Wat we het meeste hoorden/lazen was dat het een rustige, slaperige, kleine en saaie stad was. Wij snappen hier helemaal niets van! Je hebt hier zat restaurantjes en bars, er is genoeg leven op straat, de mensen zijn aardig en er is zelfs een openbaar zwembad (best dichtbij het centrum) waar je de hele dag in en uit mag voor €1,-! Kortom, het bevalt ons hier wel.
De hoofdreden waarom we vandaag al in Vientiane moesten zijn is dat we onze visa voor Vietnam moeten regelen. Aangezien het Lao New Year bijna is zijn kantoren alleen maandag (heel misschien ook dinsdag) open. We hadden geluk want ons hotel biedt de mogelijkheid dat zij het visum regelen. Voor het visum heb je twee pasfoto's nodig en laten wij nou net onze laatste twee hebben gebruikt voor het visum voor Laos! Dus we moesten nieuwe laten maken en dat bleek nog een hele uitdaging op zondag. Bijna alle winkels waren gewoon open, op de fotografen na.. Na lang zoeken is het gelukkig toch nog gelukt en hebben we onze paspoorten ingeleverd. 's Avonds hebben we bij een ander restaurantje in dezelfde straat als ons hotel heerlijk gegeten.
Vientiane 12-04-2010
Vandaag hebben we drie tempels bezocht. Omdat we hier aardig lang hebben, hebben we de sightseeing in twee dagen opgesplitst. Het was goed te merken dat het nieuwe jaar eraan komt want het was ontzettend druk! Er kwamen allerlei mensen naar de tempels om offers te brengen, leuke ervaring om dat van zo dichtbij mee te maken.
's Middags werden we door de receptionist geroepen dat onze paspoorten (met visa voor Vietnam) weer terug waren. We waren super blij, totdat we keken op de visa.. De receptionist had ons verkeerd begrepen en nu hadden we een visa waarmee we vanaf vandaag tot 20 mei Vietnam in mochten (vanaf de dag dat je het land in gaat heb je dan 30 dagen). We hadden van te voren duidelijk gezegd dat het vanaf 22 april moest omdat we 22 mei vanuit Vietnam richting Australië vliegen. Toen de receptionist ons begreep zagen we dat de stress toesloeg. Hij schakelde meteen een andere medewerkster in die druk (en boos) ging bellen. Er werd ons (gelukkig) verzekerd dat het goed zou komen. We kunnen niets anders doen dan af te wachten..
Later kwamen we een Australisch meisje tegen die we in Tad Lo hadden ontmoet, zij vroeg ons om 's avonds wat te gaan drinken. Zij had ook nog een andere (Amerikaanse) jongen uitgenodigd en met z'n vieren hebben we wat gegeten en daarna nog wat gedronken en gezellig zitten kletsen. We hebben een hele leuke en gezellige avond gehad. Wat wel grappig was, was dat ons om 23:00u werd gevraagd of we ons drinken op wilden drinken want het personeel was moe en ze wilden sluiten. Zo gaat dat hier, vanaf 22:30u gaat (bijna) alles zo'n beetje dicht en niet veel later is het ook doodstil.
Vientiane 13-04-2010
Het is goed te merken dat het Lao New Year bijna begint, men is druk met voorbereidingen en je merkt dat het onrustiger is (op een leuke manier). Vandaag hebben we fietsen gehuurd en stonden de lokale Arc de Triomphe en de gouden stupa op het programma. Het was leuk om gezien te hebben maar we merken wel dat we al veel vergelijkbare dingen hebben gezien. Het is er absoluut niet minder mooi om maar je bent wel sneller klaar. We hadden iets gelezen over een waterpark dus gingen we ernaar opzoek. Toen we het hadden gevonden zagen we dat het vrij klein was, pal in de zon lag en er heel weinig water in de glijbanen zat. We besloten om op zoek te gaan naar het openbare zwembad. Na een stukje fietsen hadden we het gevonden en hebben we even heerlijk gezwommen.
Toen we terugkwamen in het hotel werden we weer geroepen door de receptionist omdat onze paspoorten (met nieuwe visa?) weer terug waren. De ambassade heeft de einddatum aangepast en we gaan er vanuit dat het nu in orde is.
Door de bedrijvigheid op straat besloten we 's middags voorbereidingen te treffen voor het geval we al met water bestookt zouden worden. Dit hield in dat we alleen een portemonnee (in een plasticzakje gewikkeld) mee hadden. Toen we naar buiten liepen zagen we dat er een groepje kinderen achter bosjes zaten. We vonden het wel grappig en daagde ze een beetje uit. Al snel vlogen de waterballonnen (plasticzakje gevuld met water) ons om de oren. Het was heel leuk, tot Maaike zag dat het water knal blauw was! De ondeugende kinderen hadden blijkbaar kleurstof in het water gestopt. Op aanraden van het hotel hebben we een speciaal spulletje gehaald waarmee het eruit zou moeten gaan. Na het een nacht lang in de week te hebben gehad is er amper verandering. Gevalletje jammer maar helaas, we hebben in ieder geval goede kleren voor het Nieuwjaar en een goed excuus om nieuwe shirts te kopen!
Vientiane 14-04-2010
Vandaag begon het Nieuwjaar, we waren zo benieuwd hoe het zou zijn. We besloten om stukje te gaan lopen en het duurde niet lang voordat we helemaal doorweekt waren van het water! Emmers water gaan over je heen met de woorden: happy Lao new year! Het begon steeds drukker te worden en onderweg werden we bij groepjes uitgenodigd om water te gooien en kregen we Beerlao aangeboden. Daar sta je dan zeiknat tussen dansende (en aangeschoten) Lao met bier in een whiskyglas met ijsblokjes. Superleuk om mee te maken en iedereen zo door het dolle te zien. We hadden de hele dag al gezocht naar waterpistolen omdat je die hier nu veel ziet en die ideaal zijn voor een watergevecht. Op een gegeven moment hadden we een supermarktje gevonden waar we twee pistolen kochten en al snel stonden we met een paar andere toeristen en locals alles en iedereen die voorbij kwam nat te gooien/spuiten. De groep groeide snel en binnen de kortste keren stonden we met een man of 25. Iedereen had dikke lol en niemand bleef gespaard. De locals in de groep waren vooral fanatiek en liepen met bakken water rond waar ook tuktukchauffeurs, auto's met raampjes open en mensen met tassen (telefoons etc.) eraan moesten geloven!
Toen we even terug naar ons hotel gingen werden we door de hotelmedewerkers uitgenodigd om ook met hun feest te vieren. Ze gingen voor het hotel BBQ-en en feest vieren. Alsof het uit het niets kwam stond ineens de hele straat vol met pick-ups met dansende mensen in de laadbak, muziek en vooral veel water! Het feest was echt in volle gang. Toen de zon onder begon te gaan werd het (ondanks de temperatuur) gevoelsmatig best fris dus zijn we even lekker gaan douchen en relaxen. 's Avonds was het vrij rustig, niet zo gek want ze hebben hier natuurlijk drie dagen
Vientiane 15-04-2010
Toen we vanochtend een paar stappen buiten het hotel zetten was het meteen raak, we waren weer nat
Vientiane 16-04-2010
De hele nacht had het al geregend en ook vanochtend regende het nog. Ondanks dat iedereen met dit feest nat wordt en met water gooit was het op straat erg stil. Toen het opgehouden was met regenen en het begon op te klaren begon het feest weer op gang te komen. Vandaag waren we niet echt in een actieve bui (zoals voorgaande dagen) en hebben we vooral lekker gerelaxed. We hebben bustickets geboekt voor morgen, dan gaan we naar Vang Vieng. Het Lao New Year is echt een heel leuk feest om mee te maken, we zijn blij dat we hier waren.
Vientiane & Vang Vieng 17-04-2010
Vandaag vertrok de bus rond 10u. naar Vang Vieng. We hebben al veel gehoord en gelezen over Vang Vieng, dat vooral bekend staat om het ‘tubing'. Tubing in Vang Vieng houdt in dat je op een binnenband van een vrachtwagen de rivier afgaat en onderweg zijn er barretjes waar het een groot feest is. In Tad Lo hadden wij al gehoord dat de meesten het vonden tegenvallen en dat het tuben echt niet nodig is om naar de barretjes te gaan, die zitten namelijk alleen in het begin. Eenmaal aangekomen in Vang Vieng hebben we een guesthouse gezocht en zijn we naar het startpunt van het tubing gegaan. Het plan was om onderweg een tuktuk te nemen maar ze bleven teveel vragen dus uiteindelijk zijn we erheen gelopen (4km). De omgeving is supermooi en heeft, door de bergen en heuvels, iets magisch (zie foto's). Daar aangekomen was er één bar in het begin open waar het heel druk was en iedereen straalbezopen rondliep. We besloten iets verderop te kijken waar we eindigden tussen de lokals op drijvende bamboeplateaus op de rivier. Nu zijn er vooral mensen die hier puur komen voor drank, drugs, seks en feest. Het zijn dan ook hoofdzakelijk Engelsen/Australiërs, stereotype partyanimal. Je kan hier een goed feestje bouwen maar dan moet je wel met de juiste mensen zijn.
Vang Vieng 18-04-2010
Vandaag wilden we meer van de omgeving zien en dus zijn we na het ontbijt wat tourbureaus langsgegaan. We hadden gehoord dat hier grotten in de omgeving zijn en daar wilden we graag heen. Na de (voor ons) beste tour te hebben uitgezocht zaten we om 12u. in de tuktuk onderweg naar de eerste grot. We hadden een privé tour en zouden eerst wat grotten gaan bezoeken, dan met tubes door een laatste grot om vervolgens 5km terug te kajakken. De grotten waren heel mooi en het was heel bijzonder om met z'n tweeën + gids in de ongerepte grotten te lopen met alleen een paar kleine zaklampen. Er kwam zo hier en daar ook wat klim en klauterwerk bij kijken omdat we onder/door/over/langs rotsen moesten.
Het tuben door de ‘watercave' was heel leuk. We zaten in een binnenband en kregen een hoofdlamp op (met de accu om je nek) en dan moesten we langs een touw de weg volgen. Gemiddeld was de hoogte van het water tot de bovenkant van de grot ongeveer een meter. Op een gegeven moment kwamen we aan bij een strandje in de grot en moesten we de tubes aan de kant leggen. We gingen nog een stukje verder de grot in, dit keer moesten we kruipen omdat het zo laag was. Na deze laatste grot gingen we met de tuktuk naar het startpunt voor het kajakken. Na even kajakken kwamen we uit bij de tubing-barretjes, waar we op hetzelfde plekje als gister een biertje hebben gedronken. Het kajakken was heel leuk en de omgeving was fantastisch. We waren blij dat we het tubing niet hebben gedaan omdat ze met een slakkengangetje de rivier afgingen en iedereen vroeg aan ons hoever het nog was (de bars zijn echt alleen in het begin). Morgen gaan we met de bus naar één van onze laatste stops in Laos, Luang Prabang.
Vang Vieng & Luang Prabang 19-04-2010
Vandaag gaan we met de bus naar Luang Prabang. Het belooft een hele rit te worden want het duurt ongeveer 7 uur terwijl het maar 220km is! We hadden een VIP bus geboekt, maar toen we bij de bus aankwamen bleek al snel dat de VIP bus vanaf hier weinig met VIP te maken heeft. Na de gebruikelijke vertraging vertrekken we richting Luang Prabang. De chauffeur doet precies waar hij zin in heeft, zijn wils is wet. Ondanks dat VIP bussen normaal geen mensen onderweg oppikken wil de chauffeur blijkbaar een extra zakcentje verdienen en laat hij toch wat mensen binnen (ook al is de bus vol).
Een paar minuten later vind hij het tijd voor wat muziek en de beruchte karaoke DVD's worden opgezet. In de bus zitten praktisch alleen toeristen en de MP3-spelers komen al snel te voorschijn. Al ontsnapt niemand aan de muziek want het staat zo hard dat je het overal doorheen hoort. De bus had gelukkig wel airco, althans in het begin.. Na een paar kilometer stond die uit (of was die kapot), we waren blij dat de raampjes open konden want dan was het nog wel lekker. Op een gegeven moment werden we ingehaald door een local bus, de chauffeur van die bus wist blijkbaar niet goed hoe lang zijn bus was want toen hij ons bijna voorbij was werden we afgesneden. Dat kon onze chauffeur niet waarderen en dus werd de achtervolging ingezet. Als snel halen wij, luid toeterend, de local bus weer in. Rijdend over kronkelende wegen met aan één kant soms een (diepe) afgrond is het net een rally, alleen dan met grote bussen!
Op een gegeven moment kwam de bus nog maar amper de bergen op, we gingen echt stapvoets omhoog. Toen de bus moest stoppen voor een tegenligger kon hij daarna niet meer wegrijden, de chauffeur kon hem niet in de juiste versnelling krijgen zonder achteruit te rollen. Het hulpje van de chauffeur werd toen naar buiten gestuurd om een grote steen achter de achterwielen te leggen en toen lukte het wel. Het was een hele ervaring en een busrit die we niet snel zullen vergeten maar we zijn veilig in Luang Prabang aangekomen. De uitzichten onderweg waren wel echt super mooi.
Luang Prabang 20-04-2010
Luang Prabang is een hele leuke plaats met een gezellige sfeer. Het heeft een mainstreet met winkeltjes, restaurants en 's avonds een night market. Aan de Mekong rivier heb je nog een soort boulevardje met restaurantjes die heel mooi uitkijken over de rivier en heuvels aan de overkant.
Vandaag hebben we even rondgelopen en onze was gedaan, wat ook moet gebeuren. We hebben ook een vliegticket geboekt naar Vietnam. We waren eigenlijk van plan om over land met de bus naar Vietnam te gaan maar daar zaten nog heel wat haken en ogen aan. Om een lang verhaal kort te maken: het zou zo'n 36 uur duren met veel onduidelijkheid over goede aansluitingen etc. Aan het eind van de middag hebben we onder het genot van een Beerlao aan de Mekong naar een mooie zonsondergang gekeken en 's avonds heerlijk gegeten.
Luang Prabang 21-04-2010
Vandaag zijn we met een tuktuk naar de Kuang Si watervallen gegaan. Daar aangekomen bleek al snel dat dit de overtreffende trap is van de watervallen die we eerder hebben gezien. De Kuang Si watervallen bestaan voor een deel uit een soort terrassen van turquoise/blauwe poelen met bovenaan een hoge waterval. Voor we het wisten waren we aan een wandeling begonnen naar de top van de waterval. Het eerste deel van de wandeling moesten we stijl omhoog over een soort uitgesleten treden in de modder en rotsen van de berg, een hele opgave met slippers! Bovenaan was het heel mooi en na de wandeling hebben we nog even lekker gezeten bij een van de poelen waar we een meisje tegenkwamen die we al een paar keer eerder hadden ontmoet. Na wat kletsen en zwemmen (in het erg koude water), gingen we aan het einde van de middag weer terug.
Luang Prabang 22-04-2010
Vanochtend ging om 5.30u de wekker want rond 6u gaan hier de monniken de straten op om eten te verzamelen. Ze lopen dan in lange rijen door de straten waar de mensen hen rijst en ander voedsel geven. De monniken mogen niets anders eten dan het voedsel dat ze geschonken krijgen, ze zijn dus echt afhankelijk van dit dagelijkse ritueel. Dit ritueel is hier echt heel belangrijk en er zijn hier ook heel veel monniken. Wat ons opviel was dat er op een hoek van een straat een bedelaar aan het einde van de rij mensen die eten gaven zat. Als de monniken langskwamen gaven ze haar ook wat te eten, slim natuurlijk maar wel dubbel. Het was bijzonder om dit ritueel van dichtbij mee te maken. De rest van de dag hebben we niks gepland. Na wat rondlopen zijn we lekker op ons balkonnetje gaan zitten om te relaxen en nog even te genieten van Laos.
Morgen vliegen we om 16.40u (11.40u jullie tijd) naar Hanoi, Vietnam. Laos zit er alweer op en de laatste twee maanden van onze reis zijn aangebroken. We vonden Laos echt een fantastisch land en het heeft ons elke keer weer verrast. De natuur is super mooi, de mensen zijn heel vriendelijk en het eten is waanzinnig lekker (we hebben hier geen één keer slecht gegeten!). Het is echt een land wat de moeite waard is om nog eens terug te gaan om nog meer te zien van wat het te bieden heeft.
Sabaidee,
Maaike & Bas
Laos; 4000 Islands, Pakse & Tad Lo
Het is weer hoogtijd voor een update want we zijn alweer in de hoofdstad (Vientiane) van Laos. Laos bevalt ons (tot nu toe) heel erg goed, veel leesplezier!
Laos; 4000 Islands; Don Det 05-04-2010
We waren heel benieuwd hoe deze dag zou gaan verlopen omdat we zoveel verschillende verhalen hadden gehoord. Gister hadden we nog wat rondgevraagd en de één zei dat het 4u duurde, de andere 8u. Na wat ontbeten te hebben werden we om 6.45u opgepikt door een minibusje voor 9 personen (incl. bestuurder). Uiteindelijk zaten we er met z'n 13-en in, er leek maar geen einde aan het ‘ophaalrondje' te komen! Alle bagage ging op het dak en toen we iedereen hadden opgehaald moest de bestuurder ook nog allemaal grote zakken rijst ophalen die achterin gingen. Om 7.45u vertrokken we uiteindelijk (veel te zwaar/vol) vanuit Kratie naar Stung Treng, waar we over moesten stappen naar een (grote) bus. De overstap verliep opvallend soepel en voor we het wisten waren we onderweg naar de grens. Rond 10.30u kwamen we aan bij de grens. Iedereen moest hier uitstappen en lopend de grens over, eerst een stempel halen (en natuurlijk betalen) toen we Cambodja uit gingen en vervolgens een formulier invullen en stempel halen (en wederom betalen) toen we Laos in gingen. Aan de Laos kant stond al een grote bus te wachten waarmee we naar de pont zouden worden gebracht om naar Don Det te gaan.
De buschauffeur sprak ons nog aan of we niet eerst geld wilden wisselen, want volgens hem kon dat nergens op het eiland. Hij zou ons dan eerst meenemen naar het kantoor van de busmaatschappij waar ze (tegen belachelijke koersen) omwisselden. We hadden gehoord en gelezen dat je op het eiland wel gewoon kon wisselen en besloten dan ook om niet in te gaan op zijn voorstel. Na een kort ritje kwamen we aan bij de pont en voor we het wisten maakten we kennis met de cultuur in Laos. Bij het ticketkraampje zat iedereen een beetje onderuit gezakt en deden ze zo min mogelijk. Ons buskaartje was inclusief de pont maar toen we het kaartje gaven moesten we wachten. De grote vraag was: waar op? Ondertussen kwamen er andere toeristen die hun kaartjes afgaven en mee werden genomen naar bootjes. Toen wij vroegen hoe het nou met ons zat werden wij ook naar één van de bootjes gestuurd.
Een leuk boottochtje later kwamen we om 11.30u aan op Don Det. Don Det is één van de bewoonde eilanden in een gebied van de Mekong wat men de ‘4000 islands' noemt. Hier is de Mekong heel breed en zijn er, zoals de naam doet vermoeden, heel veel eilandjes. Wij hadden gehoord dat waar we aankwamen de accommodaties niet goed zijn en dus besloten we een ‘stukje' verder te lopen. Uiteindelijk hebben we dik een uur met volle bepakking gelopen, maar we hebben een leuke plek gevonden! We zitten nu bij hele vriendelijke mensen in een houten bungalowtje aan de mekong, het is basic maar wel leuk basic
Later hebben we fietsen gehuurd en zijn we naar het dorpje gefietst (20min). In het dorpje waren zat plekken om dollars te wisselen voor kip (het geld in Laos). Het was maar goed dat we niet met de buschauffeur zijn meegegaan want hier zijn de wisselkoersen véél redelijker. Omdat we hier ook graag een boottocht willen maken gingen we wat informeren.
Om 15.00u. hadden we voor een goede prijs een boottocht geregeld die om 16.15u. zou vertrekken. Wij gingen snel op de fiets terug, zwemkleding aandoen, spullen pakken en weer naar het dorpje. We kwamen precies op tijd aan en om 16.15u. zaten we in het bootje samen met nog een oudere vrouw. Het was heel mooi om langs al die eilandjes te varen en de zon langzaam onder te zien gaan. We zouden naar een strandje gaan waar we konden zwemmen en de zonsondergang te bekijken. Op een gegeven moment vaarde de boot tegen een zandbank aan. De jongen die de boot bestuurde ging eruit en kijken, Bas wilde al gaan helpen maar dat hoefde niet. De jongen ging weer terug in de boot en ging zitten. Wij dachten wat doet hij nou en vroegen of er een probleem was. Hij antwoordde dat dit de stop was en het strandje. Wij moesten er wel om lachen, we gingen vanuit de boot een beetje zwemmen en de zonsondergang bekijken, erg mooi! Toen de zon helemaal onder was gingen we terug met het bootje, daarna hebben we in het dorpje heel lekker gegeten. Na het eten moesten we nog 20 minuten terug fietsen naar ons guesthouse. We hadden geen zaklamp mee en op sommige plekken was het pikkedonker en het zijn hier smalle zandweggetjes met soms bruggetjes. Bas ging voorop en uiteindelijk zijn we veilig aangekomen bij ons guesthouse.
Don Det 06-04-2010
We waren al vroeg wakker en gingen lekker relaxen en ontbijten in de hangmatten op onze veranda. Rond 11.00u. zijn we naar het andere eiland (Don Khon) gelopen via een brug. Toen we op de brug liepen hoorden we geroep, bleek dat de stem uit een houten hokje onderaan de brug kwam. We moesten, in verhouding veel, betalen om naar het eiland te gaan. Na (tevergeefs) moeilijk kijken en proberen te onderhandelen besloten we toch maar te betalen. Even later liepen we, een paar dollars lichter, naar de watervallen met de hoop dat het de moeite waard was. Het blijft gek dat we evenveel voor een overnachting betalen als voor het oversteken van een brug.
Onderweg zakte de moed ons al in de schoenen omdat het overal kurkdroog was en heel vlak. We waren er bijna maar we vroegen ons echt af waar een waterval zou kunnen zijn. Na een half uur kwamen we aan bij de watervallen en het was de moeite waard. Het water kwam van verschillende plekken door rotspartijen/gesteente. Het was heel mooi, iets wat we nog nooit hadden gezien en hier zeker niet hadden verwacht. Na nog een paar honderd meter lopen kwamen we bij het strand waar je ook kon zwemmen. Na een lekkere duik te hebben genomen en gerelaxt aan het water te hebben liepen we terug om wat te eten. We kwamen terecht bij een eettentje met hele vriendelijke mensen. Ze probeerden ons Lao te leren en maakten een heerlijke lunch en superlekkere shakes (fijngemalen ijs met kokosnoot of banaan en limoen en honing)! Voldaan zijn we eind van de middag teruggelopen en hebben lekker in de hangmat gerelaxt en genoten van een Beerlao (het bier van Laos). 's Avonds lekker gegeten bij het guesthouse.
Pakse 07-04-2010
Vanochtend zijn we om 10u met een bootje terug gegaan naar het vaste land om vanaf daar de bus naar Pakse te nemen. Het leek erop dat we de enige waren in het bootje en we verheugden ons al op het mooie tochtje terug. Niets bleek minder waar, want we waren nog maar net vertrokken of het bootje stopte bij een volgend guesthouse om hier nog 5 andere toeristen in te laden (inclusief backpacks). Ze zijn hier dus ook erg goed in het volstoppen van vervoersmiddelen. We vonden het niet zo erg want zo gaat dat hier nou eenmaal. Net toen we vertrokken tikte de jongen die de boot bestuurde op Bas z'n schouder en probeerde hem iets te vragen. Lao is echt onverstaanbaar maar na wat gebaren werd het Bas duidelijk dat hij moest hozen omdat de boot lek was (door het gewicht lag die dieper dan anders). Gelukkig kwamen we een uur later veilig aan op het vaste land, al had Bas weinig gezien van de terug tocht
We moesten bij een winkeltje wachten op het minibusje naar Pakse. Het bleek dat we niet de enige waren want er kwamen steeds meer toeristen bij. Het was heel grappig om te zien dat er hier totaal geen systeem in zit. Er wordt gewoon gekeken naar het aantal geboekte tickets en dan omgeroepen hoeveel er naar voren moeten komen om in het busje te gaan. Het grappige hieraan is dat (bijna) iedereen naar Pakse moest en het dus nergens op sloeg. Het werkte ook niet want zodra het eerste busje eraan kwam snelden mensen ernaartoe om een plek te bemachtigen. Wij besloten om relaxt te blijven wachten tot een later busje en uiteindelijk zaten we zonder stress mooi voorin een minibusje onderweg naar Pakse! We hebben de relaxte Laos sfeer al te pakken
Het leek wel of de chauffeur vlak voordat we weggingen was opgetrommeld want hij had moeite om wakker te blijven. We besloten daarom om hem een zuurtje aan te bieden en dat werkte! De rit verliep verder vlekkeloos en na 2u kwamen we aan in Pakse. Hier hebben we een hotel gezocht en besloten we al snel om de volgende dag alweer naar de volgende bestemming te gaan. Er was niets mis met Pakse maar het stelde weinig voor en we wisten dat onze volgende bestemming (Tad Lo) wel heel mooi moest zijn.
Tad Lo 08-04-2010
Om 9.30u zijn we met een tuktuk naar het busstation gegaan om daar de bus te nemen richting Tad Lo (klein plaatsje op het hoger gelegen Bolavan Plateau). We hebben echt ervaren hoe het hier met een lokale bus aan toe gaat. Het begon al grappig want ze hadden moeite om onze tassen (+/- 15kg) op het dak te krijgen, maar naast ons stonden bussen waar ook scooters op het dak stonden! Later hoorden we dat ze die scooters met touwen en drie man tegelijk het dak op hijsen. Voor vertrek was men al ruim een uur bezig met het inladen (in de bus en op het dak) van spullen en dit bleek nog maar een voorproefje. Toen we vertrokken stopte de bus het eerste half uur bijna elke 5 minuten om nog meer spullen in te laden. Elke keer als wij dachten dat er niets meer bij kon lukte ze het gewoon om nog meer in/op te laden. Dat gaat hier niet met een paar dozen per keer maar met hele pick-up laadbakken tegelijk! Een impressie van de spullen (dozen/zakken vol): komkommers, uien, rijst, vissen, wc-papier, fruit, riet, bamboe, olie (voor koken), ventilatoren, planten, matten, kleden, etc. De rit zou ongeveer een uur duren maar de bus kroop vooruit door al het gewicht. Zelfs bergafwaarts durfde de chauffeur de bus niet te laten rollen omdat hij zo zwaar was en hij (waarschijnlijk) bang was dat de remmen het dan niet zouden houden. Uiteindelijk hebben we er dik drie uur over gedaan en toen we moesten over alle spullen heen klimmen om eruit te komen. Niet lang daarna zaten we met een ouder Engels/Australisch stel achterin de laadbak van een pick-up voor de laatste 2km naar Tad Lo.
Na even zoeken hebben we een super slaapplek gevonden. We hebben onze eigen bungalow midden in de natuur dichtbij een grote waterval. Het is een heel klein maar ontzettend leuk plaatsje. Er zijn hier alleen maar zandwegen, een handjevol restaurantjes en guesthouses/hotelletjes en de mensen zijn super vriendelijk. We hadden, opzoek naar een geschikte accommodatie, al een leuk restaurantje gezien waar veel mensen zaten. Toen we daar heen gingen bleek het echt een super plek! Er stond één lange tafel met bankjes/stoelen waar de hele dag door backpackers zaten. Het heet Mama Pap's en de (gelijknamige) eigenares is de vrolijkheid zelf! Ze doet niets anders dan lachen, lol maken en druk heen-en-weer lopen voor bestellingen. Je moet hier wel wat geduld hebben voor je bestelling er is, maar dan heb je ook echt wat! Je betaalt hier ontzettend weinig voor de grootste porties die we tot nu toe hebben gehad (konden de helft gewoon niet op).
Tad Lo 09-04-2010
Vandaag zijn we naar de waterval in het dorp geweest en zijn we stroomopwaarts gelopen naar nog een andere waterval. Na wat zwemmen, relaxen en kletsen met andere reizigers vloog de dag voorbij! Je kan hier bij een resort ook een olifantentocht doen en die olifanten staan gewoon de hele dag in de buurt van de rivier. Wat heel leuk was, was toen men de olifanten aan het einde van de middag ging wassen in de rivier. Ze moesten de rivier inlopen naar het diepste punt en gingen dan helemaal kopje onder. We hadden eerste rang plekken want we zaten heel dichtbij, het was een super leuke ervaring!
's Avonds hebben we een geweldige avond gehad bij Mama Pap's waar we met een hele groep backpackers zaten tot half 12 (is hier laat, ze hebben hier namelijk een avondklok waardoor lange nachten zeldzaam zijn). Aan het einde van de avond kwam Mama Pap's met allemaal gevlochten armbandjes die ze laat zegenen door monniken bij de tempel. We kregen allemaal twee bandjes om die ons geluk moeten brengen.
Tad Lo 10-04-2010 (& 11-04-2010)
Vandaag gaan we (helaas) weer weg uit Tad Lo. We hebben jammer genoeg geen keuze omdat we onze visa voor Vietnam moeten regelen in Vientiane (hoofdstad van Laos). Aangezien alles vanaf dinsdag de rest van de week dichtgaat i.v.m. Laos New Year moeten we het maandag regelen. We hebben na het uitchecken onze spullen bij Mama Pap's neergezet en hebben de rest van de dag een beetje rondgehangen en gerelaxt. Om 15.30u zijn we naar de hoofdweg gelopen om daar te wachten op de (nacht)bus naar Vientiane.
Om 17.15u zaten we in de bus en ruim een uur later kwamen we aan op het busstation in Pakse. Deze busrit was heel wat comfortabeler en sneller dan de heenweg omdat dit een zogenaamde VIP-bus was. Na wat gegeten te hebben op het busstation konden we om 19.30u de ‘sleeping bus' in die ons naar Vientiane zou brengen. De ‘sleeping bus' is een bus met bedden (ookwel sleeper genoemd) die 's nachts rijd en waar je, zoals je kunt raden, in kan slapen! Het mooie is dat je ook echt goed kan slapen omdat het bijna echte bedden zijn en je dus (voor Bas bijna) languit kan liggen. We hebben nog verrassend veel kunnen slapen en om 7u waren we in Vientiane. Vanaf het busstation hebben we een tuktuk genomen richting het centrum en na zo'n 1,5u rondlopen hebben we een mooi hotel gevonden.
Dat was het weer! Nu zijn we in Vientiane waar we het Lao New Year gaan vieren. Het beloofd een groot feest te worden met veel Beerlao en water. Zoals wij in het westen vuurwerk afsteken wordt hier iedereen nat gegooid met water. Het Lao New Year is 14, 15 en 16 april dus we zijn hier vrij lang, daarna gaan we verder naar het noorden.
Sabaidee (tevens gedag in Lao)!
Maaike & Bas