Sabaidee (hallo in Lao)!

Het is weer hoogtijd voor een update want we zijn alweer in de hoofdstad (Vientiane) van Laos. Laos bevalt ons (tot nu toe) heel erg goed, veel leesplezier!

Laos; 4000 Islands; Don Det 05-04-2010

We waren heel benieuwd hoe deze dag zou gaan verlopen omdat we zoveel verschillende verhalen hadden gehoord. Gister hadden we nog wat rondgevraagd en de één zei dat het 4u duurde, de andere 8u. Na wat ontbeten te hebben werden we om 6.45u opgepikt door een minibusje voor 9 personen (incl. bestuurder). Uiteindelijk zaten we er met z'n 13-en in, er leek maar geen einde aan het ‘ophaalrondje' te komen! Alle bagage ging op het dak en toen we iedereen hadden opgehaald moest de bestuurder ook nog allemaal grote zakken rijst ophalen die achterin gingen. Om 7.45u vertrokken we uiteindelijk (veel te zwaar/vol) vanuit Kratie naar Stung Treng, waar we over moesten stappen naar een (grote) bus. De overstap verliep opvallend soepel en voor we het wisten waren we onderweg naar de grens. Rond 10.30u kwamen we aan bij de grens. Iedereen moest hier uitstappen en lopend de grens over, eerst een stempel halen (en natuurlijk betalen) toen we Cambodja uit gingen en vervolgens een formulier invullen en stempel halen (en wederom betalen) toen we Laos in gingen. Aan de Laos kant stond al een grote bus te wachten waarmee we naar de pont zouden worden gebracht om naar Don Det te gaan.

De buschauffeur sprak ons nog aan of we niet eerst geld wilden wisselen, want volgens hem kon dat nergens op het eiland. Hij zou ons dan eerst meenemen naar het kantoor van de busmaatschappij waar ze (tegen belachelijke koersen) omwisselden. We hadden gehoord en gelezen dat je op het eiland wel gewoon kon wisselen en besloten dan ook om niet in te gaan op zijn voorstel. Na een kort ritje kwamen we aan bij de pont en voor we het wisten maakten we kennis met de cultuur in Laos. Bij het ticketkraampje zat iedereen een beetje onderuit gezakt en deden ze zo min mogelijk. Ons buskaartje was inclusief de pont maar toen we het kaartje gaven moesten we wachten. De grote vraag was: waar op? Ondertussen kwamen er andere toeristen die hun kaartjes afgaven en mee werden genomen naar bootjes. Toen wij vroegen hoe het nou met ons zat werden wij ook naar één van de bootjes gestuurd.

Een leuk boottochtje later kwamen we om 11.30u aan op Don Det. Don Det is één van de bewoonde eilanden in een gebied van de Mekong wat men de ‘4000 islands' noemt. Hier is de Mekong heel breed en zijn er, zoals de naam doet vermoeden, heel veel eilandjes. Wij hadden gehoord dat waar we aankwamen de accommodaties niet goed zijn en dus besloten we een ‘stukje' verder te lopen. Uiteindelijk hebben we dik een uur met volle bepakking gelopen, maar we hebben een leuke plek gevonden! We zitten nu bij hele vriendelijke mensen in een houten bungalowtje aan de mekong, het is basic maar wel leuk basic

. We wilden iets drinken en eten maar konden niet op het overdekte terras zitten omdat ze het dak aan het vervangen waren. We wilden eerst op onze veranda (met hangmatten) gaan zitten maar de eigenares haalde twee stoelen, dus besloten we daar te blijven zitten. Voor we het wisten kwam er eerst een grote mat aan voor op de vloer, toen een tafel, toen kussens en ook nog een fan. Ze haalden alles uit de kast om ons goed te laten zitten, echt heel leuk om mee te maken al voelt het wel een beetje gek als ze zo druk voor je zijn.

Later hebben we fietsen gehuurd en zijn we naar het dorpje gefietst (20min). In het dorpje waren zat plekken om dollars te wisselen voor kip (het geld in Laos). Het was maar goed dat we niet met de buschauffeur zijn meegegaan want hier zijn de wisselkoersen véél redelijker. Omdat we hier ook graag een boottocht willen maken gingen we wat informeren.

Om 15.00u. hadden we voor een goede prijs een boottocht geregeld die om 16.15u. zou vertrekken. Wij gingen snel op de fiets terug, zwemkleding aandoen, spullen pakken en weer naar het dorpje. We kwamen precies op tijd aan en om 16.15u. zaten we in het bootje samen met nog een oudere vrouw. Het was heel mooi om langs al die eilandjes te varen en de zon langzaam onder te zien gaan. We zouden naar een strandje gaan waar we konden zwemmen en de zonsondergang te bekijken. Op een gegeven moment vaarde de boot tegen een zandbank aan. De jongen die de boot bestuurde ging eruit en kijken, Bas wilde al gaan helpen maar dat hoefde niet. De jongen ging weer terug in de boot en ging zitten. Wij dachten wat doet hij nou en vroegen of er een probleem was. Hij antwoordde dat dit de stop was en het strandje. Wij moesten er wel om lachen, we gingen vanuit de boot een beetje zwemmen en de zonsondergang bekijken, erg mooi! Toen de zon helemaal onder was gingen we terug met het bootje, daarna hebben we in het dorpje heel lekker gegeten. Na het eten moesten we nog 20 minuten terug fietsen naar ons guesthouse. We hadden geen zaklamp mee en op sommige plekken was het pikkedonker en het zijn hier smalle zandweggetjes met soms bruggetjes. Bas ging voorop en uiteindelijk zijn we veilig aangekomen bij ons guesthouse.

Don Det 06-04-2010

We waren al vroeg wakker en gingen lekker relaxen en ontbijten in de hangmatten op onze veranda. Rond 11.00u. zijn we naar het andere eiland (Don Khon) gelopen via een brug. Toen we op de brug liepen hoorden we geroep, bleek dat de stem uit een houten hokje onderaan de brug kwam. We moesten, in verhouding veel, betalen om naar het eiland te gaan. Na (tevergeefs) moeilijk kijken en proberen te onderhandelen besloten we toch maar te betalen. Even later liepen we, een paar dollars lichter, naar de watervallen met de hoop dat het de moeite waard was. Het blijft gek dat we evenveel voor een overnachting betalen als voor het oversteken van een brug.

Onderweg zakte de moed ons al in de schoenen omdat het overal kurkdroog was en heel vlak. We waren er bijna maar we vroegen ons echt af waar een waterval zou kunnen zijn. Na een half uur kwamen we aan bij de watervallen en het was de moeite waard. Het water kwam van verschillende plekken door rotspartijen/gesteente. Het was heel mooi, iets wat we nog nooit hadden gezien en hier zeker niet hadden verwacht. Na nog een paar honderd meter lopen kwamen we bij het strand waar je ook kon zwemmen. Na een lekkere duik te hebben genomen en gerelaxt aan het water te hebben liepen we terug om wat te eten. We kwamen terecht bij een eettentje met hele vriendelijke mensen. Ze probeerden ons Lao te leren en maakten een heerlijke lunch en superlekkere shakes (fijngemalen ijs met kokosnoot of banaan en limoen en honing)! Voldaan zijn we eind van de middag teruggelopen en hebben lekker in de hangmat gerelaxt en genoten van een Beerlao (het bier van Laos). 's Avonds lekker gegeten bij het guesthouse.

Pakse 07-04-2010

Vanochtend zijn we om 10u met een bootje terug gegaan naar het vaste land om vanaf daar de bus naar Pakse te nemen. Het leek erop dat we de enige waren in het bootje en we verheugden ons al op het mooie tochtje terug. Niets bleek minder waar, want we waren nog maar net vertrokken of het bootje stopte bij een volgend guesthouse om hier nog 5 andere toeristen in te laden (inclusief backpacks). Ze zijn hier dus ook erg goed in het volstoppen van vervoersmiddelen. We vonden het niet zo erg want zo gaat dat hier nou eenmaal. Net toen we vertrokken tikte de jongen die de boot bestuurde op Bas z'n schouder en probeerde hem iets te vragen. Lao is echt onverstaanbaar maar na wat gebaren werd het Bas duidelijk dat hij moest hozen omdat de boot lek was (door het gewicht lag die dieper dan anders). Gelukkig kwamen we een uur later veilig aan op het vaste land, al had Bas weinig gezien van de terug tocht

.

We moesten bij een winkeltje wachten op het minibusje naar Pakse. Het bleek dat we niet de enige waren want er kwamen steeds meer toeristen bij. Het was heel grappig om te zien dat er hier totaal geen systeem in zit. Er wordt gewoon gekeken naar het aantal geboekte tickets en dan omgeroepen hoeveel er naar voren moeten komen om in het busje te gaan. Het grappige hieraan is dat (bijna) iedereen naar Pakse moest en het dus nergens op sloeg. Het werkte ook niet want zodra het eerste busje eraan kwam snelden mensen ernaartoe om een plek te bemachtigen. Wij besloten om relaxt te blijven wachten tot een later busje en uiteindelijk zaten we zonder stress mooi voorin een minibusje onderweg naar Pakse! We hebben de relaxte Laos sfeer al te pakken

.

Het leek wel of de chauffeur vlak voordat we weggingen was opgetrommeld want hij had moeite om wakker te blijven. We besloten daarom om hem een zuurtje aan te bieden en dat werkte! De rit verliep verder vlekkeloos en na 2u kwamen we aan in Pakse. Hier hebben we een hotel gezocht en besloten we al snel om de volgende dag alweer naar de volgende bestemming te gaan. Er was niets mis met Pakse maar het stelde weinig voor en we wisten dat onze volgende bestemming (Tad Lo) wel heel mooi moest zijn.

Tad Lo 08-04-2010

Om 9.30u zijn we met een tuktuk naar het busstation gegaan om daar de bus te nemen richting Tad Lo (klein plaatsje op het hoger gelegen Bolavan Plateau). We hebben echt ervaren hoe het hier met een lokale bus aan toe gaat. Het begon al grappig want ze hadden moeite om onze tassen (+/- 15kg) op het dak te krijgen, maar naast ons stonden bussen waar ook scooters op het dak stonden! Later hoorden we dat ze die scooters met touwen en drie man tegelijk het dak op hijsen. Voor vertrek was men al ruim een uur bezig met het inladen (in de bus en op het dak) van spullen en dit bleek nog maar een voorproefje. Toen we vertrokken stopte de bus het eerste half uur bijna elke 5 minuten om nog meer spullen in te laden. Elke keer als wij dachten dat er niets meer bij kon lukte ze het gewoon om nog meer in/op te laden. Dat gaat hier niet met een paar dozen per keer maar met hele pick-up laadbakken tegelijk! Een impressie van de spullen (dozen/zakken vol): komkommers, uien, rijst, vissen, wc-papier, fruit, riet, bamboe, olie (voor koken), ventilatoren, planten, matten, kleden, etc. De rit zou ongeveer een uur duren maar de bus kroop vooruit door al het gewicht. Zelfs bergafwaarts durfde de chauffeur de bus niet te laten rollen omdat hij zo zwaar was en hij (waarschijnlijk) bang was dat de remmen het dan niet zouden houden. Uiteindelijk hebben we er dik drie uur over gedaan en toen we moesten over alle spullen heen klimmen om eruit te komen. Niet lang daarna zaten we met een ouder Engels/Australisch stel achterin de laadbak van een pick-up voor de laatste 2km naar Tad Lo.

Na even zoeken hebben we een super slaapplek gevonden. We hebben onze eigen bungalow midden in de natuur dichtbij een grote waterval. Het is een heel klein maar ontzettend leuk plaatsje. Er zijn hier alleen maar zandwegen, een handjevol restaurantjes en guesthouses/hotelletjes en de mensen zijn super vriendelijk. We hadden, opzoek naar een geschikte accommodatie, al een leuk restaurantje gezien waar veel mensen zaten. Toen we daar heen gingen bleek het echt een super plek! Er stond één lange tafel met bankjes/stoelen waar de hele dag door backpackers zaten. Het heet Mama Pap's en de (gelijknamige) eigenares is de vrolijkheid zelf! Ze doet niets anders dan lachen, lol maken en druk heen-en-weer lopen voor bestellingen. Je moet hier wel wat geduld hebben voor je bestelling er is, maar dan heb je ook echt wat! Je betaalt hier ontzettend weinig voor de grootste porties die we tot nu toe hebben gehad (konden de helft gewoon niet op).

Tad Lo 09-04-2010

Vandaag zijn we naar de waterval in het dorp geweest en zijn we stroomopwaarts gelopen naar nog een andere waterval. Na wat zwemmen, relaxen en kletsen met andere reizigers vloog de dag voorbij! Je kan hier bij een resort ook een olifantentocht doen en die olifanten staan gewoon de hele dag in de buurt van de rivier. Wat heel leuk was, was toen men de olifanten aan het einde van de middag ging wassen in de rivier. Ze moesten de rivier inlopen naar het diepste punt en gingen dan helemaal kopje onder. We hadden eerste rang plekken want we zaten heel dichtbij, het was een super leuke ervaring!

's Avonds hebben we een geweldige avond gehad bij Mama Pap's waar we met een hele groep backpackers zaten tot half 12 (is hier laat, ze hebben hier namelijk een avondklok waardoor lange nachten zeldzaam zijn). Aan het einde van de avond kwam Mama Pap's met allemaal gevlochten armbandjes die ze laat zegenen door monniken bij de tempel. We kregen allemaal twee bandjes om die ons geluk moeten brengen.

Tad Lo 10-04-2010 (& 11-04-2010)

Vandaag gaan we (helaas) weer weg uit Tad Lo. We hebben jammer genoeg geen keuze omdat we onze visa voor Vietnam moeten regelen in Vientiane (hoofdstad van Laos). Aangezien alles vanaf dinsdag de rest van de week dichtgaat i.v.m. Laos New Year moeten we het maandag regelen. We hebben na het uitchecken onze spullen bij Mama Pap's neergezet en hebben de rest van de dag een beetje rondgehangen en gerelaxt. Om 15.30u zijn we naar de hoofdweg gelopen om daar te wachten op de (nacht)bus naar Vientiane.

Om 17.15u zaten we in de bus en ruim een uur later kwamen we aan op het busstation in Pakse. Deze busrit was heel wat comfortabeler en sneller dan de heenweg omdat dit een zogenaamde VIP-bus was. Na wat gegeten te hebben op het busstation konden we om 19.30u de ‘sleeping bus' in die ons naar Vientiane zou brengen. De ‘sleeping bus' is een bus met bedden (ookwel sleeper genoemd) die 's nachts rijd en waar je, zoals je kunt raden, in kan slapen! Het mooie is dat je ook echt goed kan slapen omdat het bijna echte bedden zijn en je dus (voor Bas bijna) languit kan liggen. We hebben nog verrassend veel kunnen slapen en om 7u waren we in Vientiane. Vanaf het busstation hebben we een tuktuk genomen richting het centrum en na zo'n 1,5u rondlopen hebben we een mooi hotel gevonden.

Dat was het weer! Nu zijn we in Vientiane waar we het Lao New Year gaan vieren. Het beloofd een groot feest te worden met veel Beerlao en water. Zoals wij in het westen vuurwerk afsteken wordt hier iedereen nat gegooid met water. Het Lao New Year is 14, 15 en 16 april dus we zijn hier vrij lang, daarna gaan we verder naar het noorden.

Sabaidee (tevens gedag in Lao)!

Maaike & Bas