Maandag gaan we alweer naar Laos dus het wordt weer eens tijd voor een update! Veel leesplezier!

Phnom Penh 25-03-2010

Vanuit de bus zagen we al allemaal tuktuk chauffeurs klaar staan die de mensen in de bus naar de hotels willen brengen. Er stonden gewoon dranghekken naast de busdeur zodat ze er niet langs konden en wij in alle rust onze bagage konden pakken. Eenmaal in het kantoor van de busmaatschappij duurde het niet lang voor we werden aangesproken door een medewerker. Snel daarna bleek dat ook hij een tuktuk chauffeur was. Toch besloten met hem mee te gaan en we hebben een aantal hotels bekeken, maar wij zijn niet de makkelijkste! Uiteindelijk hebben we besloten om in ieder geval de eerste nacht in het laatste hotel te slapen zodat we in alle rust iets anders konden gaan zoeken.

De eerste indrukken van Phnom Penh zijn: druk, veel bedelaars en weer totaal anders dan Siem Reap. Siem Reap is in vergelijking met Phnom Penh een heel rustig, relaxt en gezellig stadje. We kwamen in een kamer op de 3e verdieping terecht, dat betekende dus véél trappen! Het was opzich een prima kamer maar we waren benieuwd naar wat er hier allemaal was. We zijn dan ook op zoek gegaan in een ander gebied die door de Lonely Planet staat omschreven als het backpacker gebied met genoeg goedkopere/budget accommodaties. Daar hadden we al snel een super guesthouse gevonden die net nieuw leek. In Nederland was dit echt gewoon een goed hotel geweest, zo netjes, schoon en mooi was het! Hier dus maar gereserveerd voor de volgende dag en een tuktuk teruggenomen.

We hebben hier ook weer een leuk restaurantje gevonden waar ze heerlijk eten hebben, dat was dus wederom genieten van de Khmer gerechten! We lagen nog maar net te slapen of het begon buiten heel hard te regenen. Van te voren hadden we gelezen dat het in deze tijd van het jaar maar twee dagen per maand regent, we hadden dus ‘geluk'. Normaal is het geen probleem als het een keer regent, vooral niet 's nachts, maar ons hotel had golfplaten op het dak liggen waardoor het was alsof er een drummer op ons dak zat!

Phnom Penh 26-03-2010

's Ochtends werden we rond half 7 wakker door gepraat van personeel op de gang, we waren toen helemaal blij dat we vandaag naar het andere hotel gaan. Rond half 11 waren we bij het andere hotel en toen we wederom waren gesetteld zijn we opzoek gegaan naar de ambassade van Laos om onze visa te regelen. Na een flinke wandeling moesten we eerst nog wachten want de ambassade was dicht (voor pauze o.i.d.), de openingstijden bleken totaal anders dan die op internet. We hebben geen haast dus gingen we eerst wel ‘even' pinnen. Dat bleek hier nog een hele opgave! Ze zijn hier blijkbaar heel goed in het hebben van banken die alleen hun eigen passen accepteren of belachelijk hoge bedragen vragen voor transacties (bijv. $4,-). Dit hadden we echt niet verwacht in de hoofdstad want in Siem Reap hadden we nergens problemen gehad. Uiteindelijk is het toch nog gelukt, weliswaar met de creditcard, en konden we weer terug naar de ambassade.

Bij de ambassade moesten we allebei twee dezelfde formulieren invullen en (tot onze verbazing) drie pasfoto's inleveren. Wij hadden er maar twee, gelukkig was dit geen probleem. We waren de enige en dachten wel snel klaar te zijn, dat viel nog tegen want ze hielpen ons wanneer zij dat wilden (heel irritant). Wat ook vreemd was dat we persé data van binnenkomst en vertrek aan moesten geven, terwijl er ook een briefje hing dat je een visum van 30 dagen kreeg die je binnen drie maanden kon gebruiken. Omdat we geen zin hadden in gedoe hebben we even spoedberaad gehad en besloten om 5 april de grens over te steken. Toen kwam het ‘leukste' gedeelte want we moesten nog betalen! Wij hadden gelezen dat het $35,- p.p. was en zij kwamen met een lijstje met $40,- aan, op ditzelfde lijstje stonden landen als Duitsland en Frankrijk wel voor $35,-. Na wat kritische vragen/opmerkingen van ons wilden ze de paspoorten teruggeven met de boodschap: ‘Dan haal je hem toch aan de grens? Dat kan ook.'. We hadden niet zulke positieve verhalen gelezen over visa aan de grens dus besloten we toch maar te betalen. Toen we met een briefje van $100,- wilden betalen wees ze ons op een briefje waarop stond dat ze alleen briefjes van $10,- en $20,- aannamen. Gelukkig leidde dit niet weer tot een eindeloze discussie maar mochten we betalen als we ze maandag weer kwamen ophalen.

Eenmaal terug bij het guesthouse wilden we wat gaan eten en toen kwamen we tot de conclusie dat het toch niet zo'n geschikt gebied was. Er was namelijk in geen velden of wegen een (normaal) restaurantje/bar te bekennen. We besloten om 's avonds weer terug naar het centrale gebied te gaan om daar weer een ander hotel te zoeken en lekker te gaan eten (dat kon daar namelijk wel). Na een paar hotels/guesthouses te hebben gezien besloten we onszelf eens op een mooie grote kamer te trakteren (meer een appartement dan kamer).

Phnom Penh 27-03-2010

's Ochtends zijn we optijd naar onze nieuwe kamer gegaan om ook meteen in dat gebied te kunnen ontbijten. We hebben hier namelijk een plekje gevonden waar we 's ochtends voor weinig een heel buffet hebben en dat is genieten! Hier hebben ze namelijk stokbroden, croissants, pain au chocolat en nog veel meer lekkere dingen. Omdat we al vroeg klaar waren besloten we om vandaag ook nog naar de killing fields te gaan. De killing fields zijn een confronterende, nare en pijnlijke verwijzing naar het gruwelijke (recente) verleden van Cambodja. Dit zijn namelijk de plekken waar tientallen duizenden onschuldige mensen massaal werden vermoord en in massagraven werden gedumpt. Van 1975 tot 1979 was Cambodja in de grip van de zogenaamde Khmer Rouge. Dit was een communistisch bewind dat uiteindelijk zo'n drie miljoen onschuldige Cambodjanen het leven heeft gekost. De leider, Pol Pot, wilde van Cambodja een communistische staat maken en probeerde om alles wat het land kenmerkte te vernietigen. Alle slimme mensen (o.a. geselecteerd op of je een bril droeg, een buitenlandse taal sprak en/of een hoge functie had) werden vermoord en met hen ook hun hele families (uit angst voor eventuele wraakacties later). We hadden al van te voren gelezen dat het heel indrukwekkend moest zijn en dat was het zeker.

Na een rit van 40 minuten met de tuktuk kwamen we aan bij Choeung Ek, één van de bekendste killing fields. We zagen meteen het monument ter nagedachtenis aan de vermoorde mensen. Dit monument bestaat uit twaalf lagen met op elke laag menselijke schedels uit de massagraven. Heel confronterend en indrukwekkend, maar toch ook luguber om dat zo te zien. Vanaf het moment dat we het terrein op kwamen hadden we allebei een heel naar en onbeschrijfelijk gevoel. Je maag draait om bij alle gruwelijke verhalen die je leest op de borden die verspreid staan over het gebied. Zo was er een massagraf van 450 mensen, als je ziet hoe klein stukje dat was dan is dat echt niet voor te stellen. In andere graven lagen bijvoorbeeld 160 onthoofde mensen, in weer een ander graf 150 naakte vrouwen met kinderen. Naast dat laatste graf stond een boom met daarbij een bordje dat de kinderen bij de benen werden vastgepakt en net zolang tegen de boom werden geslagen tot ze dood waren. Krankzinnig als je, je bedenkt dat mensen dit andere mensen hebben aangedaan. Alhoewel de graven zijn geruimd zie je overal waar je loopt nog kledingstukken en botresten in de grond zitten (niet alleen bij de graven ook op de paden). Na het museumpje nog even bekeken te hebben zijn we naar de volgende bestemming gegaan, S-21.

S-21 was voor het gruwelijke bewind van Pol Pot een school, maar toen Pol Pot de hoofdstad had bereikt werd deze school omgebouwd tot de belangrijkste gevangenis in de regio. Men werd hier niet ‘alleen' vastgehouden maar ook op verschrikkelijke wijze gemarteld en ondervraagd. Één van de methodes was dat de gevangene met zijn armen op zijn rug, aan zijn handen aan een balk werd opgehangen. Mocht de gevangene van de pijn bewusteloos raken dan werd hij/zij bijgebracht door zijn/haar hoofd in een ton met water te stoppen waarmee ze normaal lijken schoonmaakten. In de gebouwen stonden nog de bedden waarop men werd gemarteld en in andere gebouwen zag je de hokjes waarin men gevangen werd gehouden. De hokjes waren echt bizar klein, ongeveer 50cm breed en maximaal 150cm lang. Wederom heel indrukwekkend en confronterend om daar rond te lopen. De ervaring werd nog extremer toen we in ruimten kwamen waar allemaal foto's van gevangenen hingen. De (veelal grote pas-)foto's varieerden van mannen tot vrouwen, van ouderen tot moeders en van kleine kinderen tot gemartelde (dode?) gevangenen.

Aan het einde van deze heftige dag hebben we even gerelaxt op de kamer. We begrijpen nu helemaal wat anderen bedoelden wanneer ze schreven dat het echt niet valt de omschrijven wat je ervaart als je op die plekken bent. Dit was zonder twijfel het meest heftige wat wij ooit hebben gezien.

's Avonds zijn we weer bij ons favoriete restaurantje gaan eten. De vorige dagen hadden we binnen gezeten (buiten was vlak aan de weg) maar nu besloten we eens buiten te gaan zitten. Die keuze werd al snel bestraft toen er uit het niets ‘iets' naar beneden viel op de stoel naast Bas. Dit ‘iets' bleek een rat te zijn! De rat krabbelde snel op en maakte dat hij weg kwam, Maaike vond dit toch niet zo'n fijn idee dus zijn we toch binnen gaan zitten (waar we overigens wederom heerlijk hebben gegeten

Phnom Penh 28-03-2010

Vandaag hebben we niet zoveel gedaan. We hebben voor de verandering eens zelf onze lunch gemaakt. We haalden stokbrood, brie en tonijn en wilden dit lekker op de kamer opeten. Eenmaal op de kamer bekeken we de datum en bleek dat de brie al bijna 4 maanden over datum was. Normaal kijken we bijna altijd op de datum maar nu een keertje vergeten. Maaike ging terug naar de winkel maar ze konden ons echt geen geld teruggeven. Tot haar grote verbazing legde ze de brie gewoon terug in de koeling. Toen Maaike duidelijk wilde maken dat dit toch echt niet kon vroegen ze of Maaike hem toch niet mee wilde nemen. Bas vond het een beetje lang duren en ging kijken of het wel in orde was. De meisjes in de winkel gaven aan dat als ze ons geld terug gaven ze dit uit hun eigen zak moesten betalen. Dit was natuurlijk niet nodig want ze verdienen maar $1,- per dag. Na wat anders uit te hebben gezocht hebben we toch nog lekker geluncht.

's Avonds weer heerlijk gegeten in ons favoriete restaurantje. Daarna wilden we nog ergens wat gaan drinken. Toen we langs een pub liepen die diezelfde dag was geopend hoorden we geklap en geroep. Onze tuktuk chauffeur van de vorige dag zag ons en wilde een biertje met ons drinken. Even later zaten we aan een tafel met een aantal lokale mensen en het was erg gezellig!

Phnom Penh 29-03-2010

Vandaag hebben we niet zoveel gedaan, 's middags konden we onze visa ophalen. Gelukkig was alles goed gegaan en waren we zo klaar, volgende week maandag zijn we (hopelijk) in Laos. Achteraf vinden we het jammer dat we een heel weekend hebben moeten wachten want nu houden we minder tijd over voor de rest van Cambodja. Die twee extra dagen hadden we goed kunnen gebruiken om bijvoorbeeld nog naar het zuiden te gaan, maar het is niet anders! We hebben vandaag ook bustickets gekocht voor morgen, dan gaan we naar onze volgende stop: Kampong Cham.

Dat was het weer! De volgende keer plaatsen we ons verhaal van de laatste bestemmingen in Cambodja; Kampong Cham en Kratie (zijn we nu, 03-04-2010).

Liefs,
Maaike & Bas