Hallo allemaal,

Na zes super dagen op Samosir werd het weer eens tijd voor een update. Veel leesplezier!

Danau Toba 24-02-2010

Na een korte nacht (4.45u op) en wederom een korte vlucht (ong. 1u) van Banda Aceh naar Medan, zijn we met een taxi naar de busterminal gegaan. Rond half 11 vertrokken we van de busterminal in Medan en rond half 3 waren we in Parapat, een plaatsje aan het meer van waaruit de ferry naar Samosir gaat. Samosir is het eiland in het meer en is ongeveer zo groot als heel Singapore. Voor we de ferry op gingen werden we al (half in het Nederlands, half in het Engels) door een jongen (Pardy) aangesproken, kort daarna bleek hij te werken voor Samosir Cottages (een hotel in Tuktuk op Samosir). Op de boot was hij niet de enige en al snel werden we door 3 á 4 verschillende jongens aangesproken. Omdat we positieve dingen gelezen hadden over één van de accommodaties (Tabo Cottages) besloten we daar eerst naartoe te gaan. Eenmaal daar aangekomen bleek dat de prijzen die de jongen van Tabo had genoemd ongeveer de helft waren van de werkelijke prijzen, een tegenvaller. Toch besloten we om er, in ieder geval voor de eerste nacht, te blijven omdat we geen zin hadden om nog rond te zeulen met de backpacks.

We waren erg nieuwsgierig naar andere accommodaties en in het bijzonder de Samosir Cottages omdat we ons afvroegen hoe die zouden zijn en of de prijzen die Pardy had genoemd wel klopten. Na een wandeling van een half uurtje kwamen we aan bij Samosir Cottages, Pardy bleek niet gelogen te hebben en de prijzen klopten. Het was goedkoper dan Tabo en de kamer die we konden krijgen lag direct aan het meer, een stuk mooier dan bij Tabo. Verder waren de kamers vergelijkbaar. We gaven aan erover na te denken en te bellen als we het wilden.

Op de terugweg kwamen we de receptionist van Samosir Cottages tegen. Hij zat in een lokale bar/restaurant met een groep mannen ‘iets' te drinken. Toen hij ons zag lopen nodigde hij ons uit om erbij te komen en dit ‘iets' te proberen. We twijfelden even want er zaten echt alleen maar lokale mannen en het drankje zag er niet echt smakelijk uit, maar we besloten aan te schuiven. Dit bleek een hele goede keuze! De receptionist (Benjamin, of Bloom zoals hij genoemd wordt) stond erop dat we het drankje probeerden. Bloom werkt als gastheer/receptionist bij Samosir Cottages en later in het gesprek vertelde hij dat hij elke dag werkt en geen vakanties heeft (!). Hooguit heeft hij een keer vrij met een familiedag of familiegebeurtenis, maar dat is dan één dag en nooit iets van een week vakantie. Daarnaast werkt hij op een dag minimaal acht uur. Het is hier dus hard werken, al vind hij het niet erg want anders verveeld hij zich toch maar (zijn eigen woorden

).

Bloom vertelde dat het, voor ons onbekende, drankje (junglejuice zoals hij het noemde) een lokaal bier was gemaakt van hetzelfde als waar ze bruine suiker van maken (suikerriet?). Hij waarschuwde ons dat het eerst misschien niet zo lekker was, maar later wel. Dit viel heel erg mee en na een glas gedeeld te hebben stond hij erop dat we er nog één namen. We proefden dat er aardig wat alcohol in zat en toen we daar naar vroegen zei hij dat ze het niet meten en dus ook niet weten. Hij zei dat het de ene keer 10% kon zijn en de andere keer 18%. Toen het tweede glas bijna leeg was waren we eigenlijk van plan om te gaan, maar voor we het wisten had hij het glas alweer laten vullen! Het smaakte ons goed en het was gezellig, dus waarom ook niet! Na het derde glas gingen we echt en wilden hem betalen maar dat wou hij absoluut niet aannemen. We werden, voor de verandering, eens niet alleen voor een wandelende portemonnee aangezien en hebben echt leuk met hem zitten praten (ook over bijv. cultuurverschillen). Onverwachts was dit een super leuke en bijzondere ervaring. We besloten dan ook al snel om de volgende dag inderdaad naar Samosir Cottages te gaan. Bloom zou ons dan ophalen, maar niet bij Tabo zelf want dat vond hij niet netjes

.

Na deze ervaring voelden we ons helemaal goed (en niet alleen van het drankje

) en gingen we op zoek naar een leuk restaurantje. Er is hier genoeg keuze en we hebben uiteindelijk heerlijk gegeten bij Today's Café. Sterker nog, het was het beste en lekkerste wat we tot nu toe hebben gehad, en we hebben al heel goed gegeten! Tuktuk (plaats waar we nu zijn op Samosir) bevalt ons nu al heel erg goed.

Tuktuk 25-02-2010

Na een heerlijke nacht en een goed ontbijt hebben we onze spullen gepakt en Bloom gebeld om naar Samosir Cottages te gaan. Al snel pikte hij ons met de auto op en binnen no-time zaten we in onze nieuwe kamer. Het is hier echt heel mooi en we hebben vanuit de kamer een super uitzicht (zie foto's)! Toen we onze spullen hadden gedumpt zijn we Tuktuk nog wat meer gaan verkennen. Het beeld van gisteravond werd alleen maar bevestigd; wat een vriendelijke mensen, wat een rust, mooie omgeving, leuke huizen, etc. Het is echt jammer dat het toerisme, door de gebeurtenissen op Sumatra (tsunami, aardbevingen, etc.), zo achteruit is gegaan. Sumatra is tot nu toe echt ons favoriet.

Vandaag hebben we de directe omgeving een beetje verkend. Morgen willen we een scooter huren om het hele eiland te verkennen. De temperatuur is hier overigens ook heel lekker, het scheelt maar een paar graden maar het is een stuk minder benauwd. Hier heb je geen airco nodig, terwijl je wel gewoon kan zwemmen, zonnen, etc., ideaal!

Rond half 6 was het weer Junglejuice-tijd! Het was weer erg gezellig en er werd ons gevraagd of de morgen weer zouden komen (natuurlijk!). Omdat Bloom gisteren had betaald, wilden wij nu graag betalen alleen had Bloom stiekem tussendoor al betaald. Wederom wilde hij koste wat het kost geen geld van ons aannemen, morgen zijn wij echt aan de beurt! Rond een uur of acht hebben we, op aanraden van Bloom en Pardy, twee lokale gerechten geprobeerd in het restaurant van het hotel. Dit bleek een uitstekende keuze want het eten brak (na gisteren) wederom een record!

Na het eten hebben we nog even nagezeten en later kwam ook Bloom (die na zijn pauze en de junglejuice weer aan het werk was) er nog bij zitten. Toen we een verse fruitjuice bestelde kwam hij aanzetten met een beetje Arak, want dat was lekker om er doorheen te doen. Het smaakte zeker goed! Bloom vertelde in het gesprek dat zijn jongste zoontje (6 maanden) erg ziek is maar men niet weet wat hij heeft. Hij heeft al 3 maanden in het ziekenhuis gelegen, nu gaat het gelukkig iets beter en is hij thuis maar het houdt nog niet over. Het is best heftig om te horen hoe machteloos Bloom is. Hij probeert echt van alles, van de beste doctoren hier in de omgeving tot traditionele medicijnen (geitenhart, kippenbloed, etc.). Ondanks zijn thuissituatie en het harde werken is zijn mentaliteit bewonderenswaardig, hij blijft vrolijk en positief.

Danau Toba 26-02-2010

Vandaag hebben we een motorscooter (net zoals in Yogyakarta) gehuurd om het eiland te gaan verkennen. Onderweg kwamen we door Batak dorpjes met typische Batak huizen. Ook kwamen we langs geweldige uitzichten op het meer en de omliggende bergen, hot springs (natuurlijke warmwaterbron van 40 graden), en nog veel meer. We hebben een hele leuke dag gehad! Onderweg kwamen we Pardy nog een paar keer tegen die met een Russisch koppel mee was als een soort gids.

Eenmaal terug bij Samosir Cottages was het al snel Junglejuice-tijd! Pardy en Bloom hadden ons gezegd dat we vroeg moesten gaan want dan waren wij (en zij) er zeker van dat er genoeg was. Toen we rond vijf uur bij het café aankwamen zat er nog helemaal niemand en bleek de zoon van de eigenares de junglejuice nog aan het ophalen te zijn. De junglejuice wordt elke dag vers uit de jungle gehaald, dit gebeurt op een hele speciale (en geheime) manier en maar weinig mensen weten hoe het moet. De hoeveelheid wisselt per dag maar is nooit meer dan een flinke jerrycan. Op een gegeven moment kwamen de mannen ook binnen druppelen en even later zat iedereen aan tafel te wachten op de junglejuice!

Toen de junglejuice er eenmaal was zei Bloom zachtjes tegen ons dat we wel een beetje snel moesten drinken want anders was het op. De mannen in het café drinken eerst heel snel omdat er maar weinig is, over het laatste glas doen ze langzaam en daar genieten ze extra van. Wij hadden nog doppinda's meegenomen (hebben ze altijd bij het drinken van de junglejuice) en na een paar glazen kwam de gitaar erbij en begonnen ze te zingen. Het leuke is hier dat (bijna) elke jongen/man gitaar kan spelen, dat is een onderdeel van de cultuur. Zodra er een gitaar in de buurt is, pakt men die er al snel bij om omstebeurt wat te spelen. Na wat junglejuice begonnen ze dus ook allemaal te zingen, heel sfeervol en het klonk nog goed ook! Gelukkig was Bas, Bloom nu voor met betalen. Bij het afrekenen van in totaal 14 glazen kwam de rekening op (houd je vast!).... €3,35.

's Avonds hebben we, wederom op aanraden van Bloom en Pardy, twee andere gerechten genomen. Ook deze bevielen weer bijzonder goed! Na het eten hebben we nog gezellig aan de bar gezeten en wat gepraat met een meisje wat hier werkt. Ook zij maakt bizar veel uren: elke dag van 7.00u tot 22.00u.! Eenmaal in de kamer aangekomen bleek dat ze in een ander hotel, vlak naast ons, een feest hadden. De muziek van de ‘live band' stond zo hard dat het echt net was of ze bij ons in de kamer stonden te spelen. Het was leuk voor 5 minuten maar we waren het snel zat omdat de muziek verschrikkelijk was (vals, gejengel, te hard, etc.). We zijn toen gaan vragen tot hoe lang het zou duren (12u) en hebben tot die tijd nog even getafeltennist. Uiteindelijk zijn ze tot een uur of 1 doorgegaan.

Tuktuk 27-02-2010

Om 7u 's ochtends begon diezelfde groep als gisterenavond opnieuw feest te vieren, het was voor ons dus een kort nachtje. Gelukkig hebben we de tijd en hoeven we niks, heerlijk! We hebben het hier zo naar ons zin dat we proberen om hier zo lang mogelijk te blijven. De planning is om hierna naar Bukit Lawang (jungle en orang-oetang opvangcentrum) te gaan. Veel reizigers doen hier ook een tocht door de jungle met één of meerdere overnachtingen in de jungle. Ons plan was om dit eerst ook te doen maar hier twijfelen we over. Het is namelijk erg prijzig en om de orang-oetangs hoeven we het niet te doen want die zie je ook bij het opvangcentrum.

Vandaag zijn we ook bezig geweest met de (globale) planning voor Maleisië en we hebben er al helemaal zin in! Één van de highlights in Maleisië is een grote jungle (oudste ter wereld) en we willen misschien daar een jungletocht doen i.p.v. in Bukit Lawang. Wordt vervolgd!

Na de rest van de dag lekker rustig aan te hebben gedaan zijn we aan het einde van de middag weer naar ons favoriete café gegaan voor de junglejuice. Eenmaal daar aangekomen bleek al snel dat er vandaag niet veel was. Bloom had ons al gevraagd voor hem drie glazen achter te houden, toen we Pardy smste waar hij bleef vroeg ook hij ons om wat achter te houden. Uiteindelijk was er inderdaad weinig, maar het was wederom gezellig. Toen we bijna weg wilden gaan vroeg Bloom ons of we morgenochtend (zondag) met hem mee wilden om typisch Batak te ontbijten, uiteraard gingen we hierop in.

Zaterdag en woensdag avond geeft Bloom samen met een groep anderen een Batak optreden in het hotel. Dit wilden we natuurlijk niet missen dus we zaten op tijd klaar. Het optreden was met veel muziek en dans en was heel leuk. Op een gegeven moment werden een aantal toeschouwers (toeristen) gevraagd om mee te dansen, je voelt hem al aankomen.. Natuurlijk werden wij ook uitgekozen! Het was wederom een leuke dag.

Tuktuk 28-02-2010

Vanochtend zijn we met Bloom, zijn vrouw en zijn oudste zoon (3 jaar) gaan ontbijten. Bloom vroeg ons om rond half 10 eerst een stukje zijn kant op te lopen en kort daarna pikte hij ons op en al snel zaten we met z'n 3-en op een scooter, dat doen ze hier wel vaker

. Bij zijn huis aangekomen ging Bas achterop met Bloom (die ook zijn zoontje voorop had) en Maaike ging achterop bij de vrouw van Bloom. Na een paar minuten kwamen we aan bij een huis in de natuur. Eerst kregen we een soort groentesoep en daarna kregen we varken en rijst. Bloom had gisteren al verteld dat het een jong varken was zodat het heel mals zou zijn en dat was ook zo. Natuurlijk was het wel iets anders dan we gewend zijn (zeker zo 's ochtends) maar het smaakte goed en was een hele leuke ervaring. We hebben zelfs nog een stukje hart geproefd, een raar idee maar het smaakt een beetje zoals lever(worst). Het was dan wel ochtend maar de junglejuice mocht ook dit keer niet ontbreken. Rond half 12 waren we weer terug in het hotel, klaar om vandaag te relaxen. 's Avonds zijn we weer naar ons favoriete lokale café gegaan voor een junglejuice!

Tuktuk 01-03-2010

Na lekker uitgeslapen te hebben (half 9) hebben we ontbeten en zijn we begonnen met de tassen inpakken. De rest van de dag hebben we vrij weinig gedaan; lekker rustig aan, nog een filmpje gekeken, vervoer regelen voor morgen, etc. Vandaag zijn we niet naar het café gegaan omdat het onweerde en regende, ook voelde Maaike zich niet optimaal. Vanavond niet te laat naar bed want morgen begint de grote oversteek naar Bukit Lawang! Eerst met de ferry, dan 4-5 uur in de taxi naar Medan om vanaf daar een bus te nemen naar Bukit Lawang (2-4 uur rijden afhankelijk van de drukte).

Dat was het weer! Ons volgende verhaal zal waarschijnlijk vanuit Maleisië zijn.

Liefs,
Maaike & Bas