Na ons verblijf op het paradijselijke eilandje Pulau Weh en twee dagen Banda Aceh (stad), vonden we het weer eens tijd voor een update. Veel leesplezier!

Banda Aceh (vliegveld) & Pulau Weh 17-02-2010

Na de Whitsundays en Cape Tribulation in Australië, hebben we wederom een paradijsje ontdenkt: Pulau Weh! Maar eerst even terug naar Medan. We hadden ons verhaaltje nog maar net geplaatst of er werd omgeroepen dat onze vlucht vertraging had. Na een uur langer wachten en een gratis lunch (na vertonen ticket i.v.m. vertraging) zaten we dan in het vliegtuig naar Banda Aceh. Het was maar een vlucht van een klein uur en was dus zo voorbij. In Banda Aceh zijn we op zoek gegaan naar een taxi, na wederom het betere onderhandelwerk kwamen we 15min. (!) voordat de ferry zou vertrekken aan bij de haven. Wat hadden we een mazzel want de ferry gaat alleen maar om 9u en om 15.30u. De oversteek duurde 45 minuten en, hoe raar het misschien ook klinkt, we waren helemaal in vakantiestemming.

Eenmaal op Pulau Weh aangekomen werd dit gevoel alleen maar versterkt door de omgeving, het is echt heel mooi. Wat hier heerlijk is, is dat er weinig verkeer is en het leven hier minder op toeristen is gericht dan we tot nu toe hebben meegemaakt. Koeien en geiten lopen gewoon overal en nergens (ook op straat) en gaan staan/liggen/zitten wanneer en waar ze willen en apen zitten op hun gemakje langs de kant van de weg.

Voor het vervoer was er dan ook weinig keuze, er stonden busjes klaar die allemaal hetzelfde rekenden. Na een kort ritje kwamen we aan bij een paar hotels in Samur Tiga (niet echt een dorp te noemen), waaronder een paar hele mooie waar je een eigen bungalow op palen had met alles erop en eraan. Helaas was het vol en daarnaast waren ze ook aardig aan de prijs. In ieder geval iets om te onthouden! We besloten om 1 nachtje in een ander (goedkoper) hotel te slapen om de volgende dag naar Gapang of Iboih (twee andere dorpjes) te gaan. Toen we 's avonds wat gingen eten bij één van de mooie hotels werden we aangesproken door een jongen die daar werkte. We raakten in gesprek over van alles en nog wat (duiken, tsunami, etc.) en al snel pakte hij zijn telefoon om voor ons vervoer te regelen voor de volgende dag, ook weer geregeld! Daar zaten we dan, heerlijk te eten, fantastisch uitzicht over het paradijsje, rust, lekker briesje, geluid van de zee.. Kortom genieten! Om het gevoel helemaal af te maken werden we verrast door diezelfde jongen toen hij ineens Blof opzette. De eigenaar bleek uit Nederland te komen, dus vandaar dat hij het had.

Pulau Weh 18-02-2010

's Ochtends werden we opgepikt door het busje en kwamen we rond 11u aan in Gapang. Dit viel ons eerlijk gezegd een beetje tegen. We dachten dat het wat groter zou zijn dan Samur Tiga maar dat bleek niet het geval. Er waren maar een paar mogelijkheden voor accommodatie en een handjevol plekken om te eten (en wat kleine dingen te kopen zoals water). We gingen wat rond vragen/kijken en kwamen er al snel achter dat de hutjes hier echt heel erg basic waren (voor Lieke, nog erger dan de Treehouse!). Dit wil zeggen: vies, overal spleten/kieren/gaten, ongedierte, slechte bedden, sta wc (gat in de grond), waterslang als douche etc. Het was niet echt wat we zochten. We kwamen uit bij Lumba Lumba, een duikschool/hotel, waar we een simpele (maar heel nette) kamer hadden en wc/douche deelden.

's Middags zijn we lopend naar het volgende plaatsje gegaan (Iboih). Het was ‘maar' 3km maar nog een pittige opgave in de warme middagzon en het was heuvel op, heuvel af. Eenmaal daar aangekomen waren we er al snel over uit dat we hier naartoe zouden gaan: meer accommodatie, leuke restaurantjes en groter strand. Na wat rondgekeken te hebben besloten we om de volgende dag naar Erick's Greenhouse te gaan om daar (waarschijnlijk) 3 nachten te blijven. Het is heel mooi gelegen met uitzicht over de baai en we hebben een eigen veranda. Ook hier delen we de wc/douche en het is iets minder mooi dan Lumba Lumba, maar we slapen hier dan ook voor ongeveer €5,50 per nacht.

Pulau Weh 19-02-2010

Met een beetje mazzel konden we met hetzelfde busje als gisteren naar Iboih. Toen we waren aangekomen werd al snel duidelijk dat deze dag in het teken van ons budget zou staan. We hadden van te voren wat extra geld opgenomen voor de zekerheid maar wisten niet dat er geen werkende pinautomaat op het eiland was. Dat brengt wat problemen met zich mee, want alhoewel men hier vrij behulpzaam is kost vervoer (naar/van maar ook op het eiland) relatief veel geld. Gelukkig hebben we bij ons vertrek een noodvoorraadje euro's/dollars meegenomen waar we er hier waarschijnlijk een aantal van kunnen wisselen. Dat wisselen is dan alleen (natuurlijk) met zeer, voor ons, ongunstige koersen maar we hebben geen keuze.

's Middags bleek dat we toch niet hoeven te wisselen. Bij de duikschool konden we als het ware pinnen door met onze creditcard te betalen, dit kost wel iets extra maar lang niet zoveel als de ongunstige wisselkoersen. De rest van de dag hebben we lekker gerelaxt, zoals dat hoort op een eiland als Pulau Weh. We hebben ook hier weer een leuk restaurantje(Mama's Restaurant) gevonden waar ze erg goed en lekker eten hebben voor weinig geld. Er hangt ook een hele leuke sfeer want het is van een paar lokale vrouwen die zelf ook koken.

Pulau Weh 20-02-2010

Vandaag zijn we gaan snorkelen! Na een heerlijk ontbijt bij Mama's Restaurant hebben we snorkel spullen gehuurd. We hadden van te voren al gelezen dat we naar een klein eilandje vlakbij konden zwemmen, mits je een goede zwemmer was. Maaike zei al van te voren heel stoer dat wij dat wel even gingen doen, Bas was iets voorzichtiger en wilde eerst eens kijken hoe de zee (qua stroming) eruit zag. De zee zag er rustig uit en na wat rondvragen bleek het prima te doen. We besloten dus ook om de oversteek te maken. Eenmaal in het water was Maaike ineens toch niet meer zo zeker van haar zaak. Er zitten hier namelijk ook haaien, roggen, kwallen en nog veel meer. Ze raapte zichzelf bij elkaar en we maakten de oversteek.

Bij het eilandje hebben we wat gesnorkeld en later zijn we naar de andere kant gelopen omdat daar ook nog wat bungalows staan. Het snorkelen was heel mooi en we hebben veel vissen gezien in allemaal verschillende kleuren, Maaike heeft zelfs nog twee kleine haaien gezien (ong. 30cm tot 60cm). Helaas heeft Bas ze niet gezien want die was net boven water! Bas heeft tijdens het rotsen klimmen op het eilandje nog wel een kleine slang gezien, die heeft Maaike weer gemist

De rest van de dag hebben we, hoe kan het ook anders, lekker gerelaxt. We zijn ook nog even bezig geweest met het boeken van een ticket voor als we weer van het eiland af gaan. Dat was nog een heel gedoe en is nog steeds niet gelukt, men accepteert hier bij online boeken blijkbaar geen internationale creditcards. We proberen nog het één en ander en anders wordt het opzoek naar een reisbureau als we in Banda Aceh (vaste land) zijn.

Pulau Weh 21-02-2010

Na 's nachts een aantal keer wakker te zijn geworden door verschillende dingen (ene keer geiten, dan weer gekko's), werden we vanochtend rond half 7 gewekt door een groep apen! Die hadden besloten om op dit tijdstip eens flink lawaai te maken op ons dak. Ze waren aan het springen, dollen, schreeuwen, rennen, etc. Maaike moest nog al haar moed bij elkaar rapen toen ze naar de WC moest! Wel weer een leuke ervaring.

De rest van de dag stond vooral in het teken van, jullie raden het al, relaxen! Het is onze laatste (volle) dag hier dus we willen het er nog even goed van nemen. Morgen gaan we waarschijnlijk 's ochtends met de ferry terug naar Banda Aceh en dan hopen we woensdag terug naar Medan te kunnen vliegen.

Banda Aceh 22-02-2010

Vanochtend zijn we vroeg opgestaan (06.00u.) om de vroege ferry te kunnen nemen naar het vaste land. Eenmaal in Banda Aceh hebben we een hotel gevonden en een ticket kunnen boeken voor woensdag ochtend (zoals we wilden). De eerste indruk van Banda Aceh is: druk. Zeker na zo'n paradijselijk eilandje is dit weer even wennen. Overigens is dit één van de hardst getroffen plaatsen door de tsunami. Gebouwen waren hier al ingestort door de zeebeving die de tsunami veroorzaakte en toen kwam de tsunami zelf ook nog, het resultaat was 62.000 doden en een stad in puin. Er is nu amper nog wat van te zien. Vanochtend waren we nog bij een hotel waar een grote foto bij de receptie hing van de voorkant van het hotel met op de parkeerplaats geen auto's maar een grote boot. Dat is echt een heel raar idee als je een paar minuten later op diezelfde parkeerplaats loopt.

Vanmiddag zijn we opzoek gegaan naar leuke restaurantjes/eettentjes, dat blijkt hier nog een hele opgave en we hebben er ook nog geen één gevonden. Morgen gaan we de stad verder verkennen en wat highlights (zover die er zijn) bezoeken. Als we woensdag in Medan zijn aangekomen willen we direct een bus naar Lake Toba (grootste meer van zuid-oost Azië met daarin een eiland, Samosir).

Banda Aceh 23-02-2010

Na een heerlijke nacht zijn we vandaag Banda Aceh in gegaan om de stad te verkennen, maar ook om wat bijzondere plekken te bezoeken. We zijn eerst naar de grote moskee gelopen, die overigens door de Nederlanders (in de 19e eeuw) is gebouwd. We wisten al dat vrouwen alleen bedekt naar binnen mochten dus Maaike had al een lange broek aan gedaan en een grote doek meegenomen om zich te kunnen bedekken. Bij de moskee wilde ze dat Maaike de doek ook als hoofddoek zou gebruiken, maar daar voelde Maaike zich niet prettig bij. We besloten dat Bas even snel naar binnen zou gaan om wat foto's te nemen, hij had overigens gewoon een t-shirt en korte broek aan.

Na ons korte bezoek aan de moskee zijn we op zoek gegaan naar een grote boot (zo'n 60m lang) die 7km land inwaarts, midden in een woonwijk, terecht is gekomen door de tsunami. We konden het niet makkelijk vinden, maar na een lang stuk in de hitte gelopen te hebben zagen we het liggen.. Het was echt heel erg indrukwekkend en onwerkelijk. Het is een heel groot schip dat letterlijk tussen de (weer opgebouwde) huizen ligt om het puin van die 26e december. Al die tijd ligt het schip er al en men weet dus ook niet wat er nog allemaal onder ligt. Het werd ons heel snel duidelijk hoeveel schade de ramp heeft aangericht en hoe krachtig de tsunami wel niet is geweest. Onderweg waren ook, zo goed als, alleen maar relatief nieuwe huizen tegengekomen. Onder het schip zag Maaike ineens iets bewegen, toen het eronder vandaan kwam bleek het een grote varaan (hagedis) te zijn.

Op de terugweg kwamen we bij een park met gedenkmonumenten, dat speciaal is aangelegd ter nagedachtenis van de ramp. Om de landen die geholpen hebben te bedanken staan er allemaal gedenkstenen (in een grote cirkel) met in de taal van het betreffende land een dankwoord. Later in de middag zijn we naar nog een bijzondere en indrukwekkende plek gegaan, namelijk een boot op een huis.

Eenmaal terug in het hotel probeerde we een eettentje te vinden om te lunchen, omdat we de hele dag nog niet echt iets hadden gezien besloten we het naast het hotel te proberen. Dit was helaas geen succes. Het begon al dat men geen menu had (maakt op zich niet uit wij wilden Mie Goreng en dat hebben ze hier overal), vervolgens was bestellen een probleem want ze begreep ons niet. Toen het eenmaal gelukt was en we het eten kregen wisten we al snel dat dit het niet werd. Na één hap hebben we het betaald en zijn we weggegaan om het wederom ergens anders te proberen. De volgende plek stelde ons ook teleur, al was het beter dan de vorige. Echt ongelooflijk dat je in zo'n stad als dit niets kan vinden als je, je bedenkt dat we tot nu toe overal lekker hebben kunnen eten.

Morgenvroeg (5.15u) worden we (hopelijk) met de taxi opgepikt bij ons hotel om naar het vliegveld te gaan.

Dat was het weer voor zover.

Liefs,
Maaike & Bas

P.S. We hebben ook tickets geboekt naar Maleisië. Het is nu dus definitief, we stappen 6 maart op het vliegtuig in Medan om naar Kuala Lumpur te vliegen. We laten dan Indonesië achter ons en gaan op zoek naar nieuw avontuur, maar eerst gaan we nu nog genieten van de dingen die komen gaan.