Zoals we in ons vorige berichtje al zeiden zijn we van vrijdag t/m zondag op een zeiltrip geweest door de Whitsundays. De Whitsundays zijn een groep eilanden (74) waar een paar van de witste stranden ter wereld zijn, werkelijk een paradijs. De trip begon vrijdag middag, we moesten naar een café in de haven waar iedereen bijeenkwam die mee zouden gaan. We waren in totaal met 12 personen; 4 Nederlanders (waaronder wij), 3 Zwitsers, 3 Engelsen, 1 Duitser, 1 Ier en de schipper en dekhulp (zie foto's). De verwachting was dat we in stapelbedden zouden slapen maar niets bleek minder waar, we hadden ons eigen kamertje (zie foto's)! Eenmaal uit de haven begon het zeilen, de bestemming was een rif waar we konden snorkelen. Bas heeft nog geholpen met het hijsen van de zeilen, hij moest samen met één van de Zwitsers aan het touw hangen, een pittige klus!

Bij de snorkelplek aangekomen werden de ‘stingersuits' (bescherming tegen de kwallen, zie foto's) en de snorkelspullen uitgedeeld, om vervolgens met het kleine motorbootje naar de snorkelplek gebracht te worden. Het snorkelen was meteen een succes want we zagen al vrij snel een zeeschildpad. Erg bijzonder om zo'n dier in het wild te zien. Uiteraard waren er ook veel andere (gekleurde) vissen en koraal, ook dit blijft mooi om te zien.

De zon begon al flink te zakken dus gingen we een stukje verderop voor anker. De dekhulp had hele lekkere nachochips gemaakt (uit de oven), waar we met z'n allen omheen zaten (zie foto's). Op een zeilboot, de ondergaande zon, de gezelligheid, de omgeving, in één woord: genieten! 's Avonds hebben we nog lekker gegeten en na het eten hield de gezelligheid niet op. Wat echt waanzinnig was, was de sterrenhemel. Wij hebben nog nooit in ons leven zoveel sterren gezien, hoe langer je keek hoe meer sterren er leken te zijn (ook veel vallende). Een heel bijzondere ervaring. Toen de schipper en dekhulp gingen slapen (op het dek) bleven wij nog zitten met de andere Nederlanders (stelletje uit Maastricht) en één van de Zwitsers en hebben we veel lol met elkaar gehad.

Voor Maaike was het haar eerste keer op een zeilboot en dus ook de eerste keer slapen op een zeilboot. Ze wist niet goed wat ze moest verwachtten maar het beviel uiteindelijk goed, we hebben heerlijk geslapen! De volgende dag waren de schipper en dekhulp om half 7 alweer druk in de weer, rond 7 uur was iedereen dan ook wakker. Na een lekker ontbijt (vers fruit, cornflakes, een broodje en natuurlijk een bakkie leut) op het dek ging de zeiltrip weer verder. Enige tijd later kwamen we bij een eilandje aan waar we aan wal gingen, aan de andere kant zouden de paradijselijke stranden moeten liggen. Na een korte wandeling kwamen we aan bij één van de ‘lookout points', het was net of we voor één grote poster stonden. Het was echt ongelofelijk hoe wit de stranden waren en hoe blauw en helder de zee. We zijn toen naar de stranden toegelopen om het van dichterbij te bekijken (lees: beleven!). Het zand was zo fijn dat het net meel leek als je erop liep, we hadden allemaal nog nooit zoiets gezien. Het water was zo helder dat je de pijlstaartroggen zo kon zien zwemmen en we zagen hoe ze zichzelf in het zand groeven (in zee). Het was ook heel apart om te zien hoe dichtbij we konden komen. Ook hebben we een babyhaai gezien en veel kleinere vissen.

Na 3,5u genoten te hebben van het strand, de zee en de omgeving moesten we weer terug de boot op. In de tussentijd had de dekhulp alweer een lekkere lunch voorbereid. Toen we uit de baai waren begon het echte zeilen. De schipper had besloten dat het tijd werd voor de spinaker omdat er niet zoveel wind stond. Wat een ding en wat een ervaring op zo'n zeilboot (zie foto's)! De boot hing scheef en het was echt super.

Eenmaal bij het tweede rif aangekomen bleek al snel dat deze nóg mooier was dan het eerste rif. We zwommen letterlijk tussen de scholen met vissen en het water was heel helder. 's Avonds weer lekker geborreld en gegeten. In de loop van de dag was iedereen al wat losser gekomen en de avond was dan ook heel gezellig. De schipper besloot op een gegeven moment een laserlampje te pakken dat hij ooit had gekocht op Bali. Dit was meteen een succes, dat ding was zo sterk dat je met de straal de sterren aan kon wijzen! We hadden dus onze privé lasershow wat ook de andere boten die daar voor anker lagen (ook zeiltrips) erg leuk vonden. Toen een aantal al naar bed waren en de ‘harde kern' over bleef, stelde de dekhulp voor om een typisch Australisch drankspelletje te doen. Dit vereist enige uitleg. In Australië heb je goedkope wijn in 4 liter pakken wat men ‘goon' noemt. De wijn in die pakken zit in een soort zilverfoliezak, als de wijn op is en je die opblaast lijkt het net een zilver kussentje (vandaar de naam). Het zilvere kussentje noemde je bij het spel ‘pink piggy' en we moesten die om de beurt op een bepaalde plek kussen, na wat wisselingen qua zitplek moest je dan een ander kussen waar je pink piggy had gekust. Tussendoor moest je dan elke keer een slok van de goon nemen. De bedoeling van het spel was ons niet helemaal duidelijk maar het was wel grappig!

De laatste dag stond vooral in het teken van terug zeilen/varen. Eenmaal in de haven aangekomen werd ons door de dekhulp verteld dat er die avond een afterparty van de verschillende zeiltrips zou zijn in een bar. We spraken met een aantal af om daarheen te gaan. Het was een hele gezellige avond!

We hadden het heel gezellig met het Nederlandse koppel (Simone en Joos). Zij gingen gisteravond weer naar de volgende plaats maar moesten 's ochtends al uitchecken bij het hostel. Wij hebben ze daarom voorgesteld dat ze hun spullen bij ons mochten zetten. Vervolgens zijn we de hele dag samen opgetrokken en hebben we het heel leuk gehad.

We maken nu even een sprong terug in de tijd om de titel van dit verhaaltje te verklaren..

Ongeveer een week geleden werden wij door de ouders van Bas gebeld (toen we op Magnetic Island zaten) met slecht nieuws. Bij de oma van Bas (moeder van zijn vader) was met een controle darmkanker ontdekt. Dit was een hele schok. In het begin was er nog veel onduidelijkheid maar voor ons gevoel was het al vrij snel duidelijk dat we terug zouden gaan als ze geopereerd moest worden. Op haar leeftijd en in haar situatie is een operatie niet zomaar wat. Gisteren hebben we zo goed als besloten om inderdaad terug te gaan. Een hele omslag in onze reis. Het is nu nog even afwachten op een artsenverklaring e.d. en dan moet er van alles in gang worden gezet en geregeld met de verzekering. Er zit nog tijdsdruk achter ook aangezien ze de 21e al geopereerd zal worden. Voor ons is dit een enorme tegenslag, maar we zullen hoe dan ook onze reis weer vervolgen. Onze hoop (en verwachting) is dat we onze reis weer zullen oppakken vanaf Singapore, om vanaf daar 4 maanden door zuid-oost Azië te reizen. Onze resterende weken in Australië plakken we dan aan het einde van de oorspronkelijke reis vast.

Zo komen we uit bij de titel van dit stuk, we zullen dus alsnog de feestdagen in Nederland (en dus de kou) doorbrengen. Dat zal wel even wennen zijn, ruim 30 graden verschil! Voorlopig was dit dus, helaas, het laatste berichtje op ons blog. Zodra er nieuwe ontwikkelingen zijn en/of wanneer we meer weten over de voortzetting van onze reis zullen we dat hier plaatsen.

Voor degene in Nederland, wie weet tot snel!

Liefs,
Maaike en Bas

P.S. Na veel geregel en heen-en-weer gebel met Nederland en de verzekeraar is de vlucht naar Nederland geboekt en zullen we vrijdag ochtend weer voet op Nederlandse bodem zetten.

P.P.S. We zijn inmiddels weer in Nederland, de vluchten zijn goed verlopen. Als alles goed gaat vliegen we 26 januari naar Singapore om daar onze reis weer voort te zetten.